Статистика
Онлайн всего: 1 Гостей: 1 Пользователей: 0
|
Главная » 2007 » Июль » 9 » НАСР
|
Дилсора Фозилова
Арвоҳга айланган малика
(воқеий ҳикоя)
Янги
уйга кучиб келганимга икки кунча булган эди назаримда, ошхонада бир
нималарни жойлаштириш билан оввора эдим. Кутилмаганда эшигим
билинар-билинмас такиллади. Ишдан тухтаб кулок солдим. Бироздан кейин
сал каттикрок такиллади. Бориб эшикни очдим. Тугриси, эшикни очишим
билан бир кадам оркага тисарилдим, кузларим катталашиб, юрагим
гуппиллаб уриб кетди. Йук, эшигимни такиллатган махлук ёки пичок
укталган безори эмас, бошдан оёгигача кора либос кийган аёл эди. Унинг
кора чодири бошининг ярмида турар, чодирининг тагидан ёйилган оппок
сочлари гажжак булиб тушиб ётарди. Бугдойранг юзлари консиз, кузлари
катта-катта дахшат билан боккан, кузларининг атрофи галати кукариб,
корайиб кетган, хаддан зиёд озгин эди аёл. Эшикни очганимда у менга,
арвох менга караб илжайиб тургандай куриниб, куркиб кетгандим.
Гапиришимни кутмасдан форс тилида форсчани биласанми деб суради. Тилим
тутилиб озрок тушунаман дедим кийналиб. У остонамдан бир кадам ичкарига
кирди, мен эса яна бир кадам оркага кетдим. Эшикни ёпиб, илмагини
утказди, кейин оёк кийимини ечиб кириб диванга утирди. Галати
мехмоннинг галати харакатларидан куркаётган булсам хам чой дамлаб ёнига
канд-курс олиб чикдим. У анча телевизорга караб сузсиз утирди, сунгра
форсчалаб "Мен сени хамсоянгман, кеча йулакда эринг билан бошка тилда
гапирганингни эшитиб форсчани билсанг керак деб уйладим" - деди. Ха
хужайиним яхши гапирадилар, мен битта-иккита суз улардан урганганман
дедим бир бало килиб. У яна арвохга ухшаб илжайди. Орадан ярим соатча
утиб эшик яна такиллади. У мендан олдин туриб эшикни очдида, "Биё-биё"
деб ун-ун икки ёшлардаги йигитчани ичкарига бошлади. Бола жуда
хушсуврат, акилли, муомалали бола эди. Менга келиб кул узатиб
саломлашиб узини таништирди, кейин онасини таништирди. Рахимжонни куриб
бироз фикрим ёришди. Утириб сухбатлаша бошладик. Боланинг айтишича улар
афгонистондан экан. Канадага келганига беш йил буларкан. Уларнинг хамма
кариндош уруглари кириб ташланган, биттагина холаси Кушма Штатларда
яшаркан. Рахимжон бу йил олтинчи синфга укишга борибди. Улар биздан
битта пастги каватда яшашар экан. Бир пас утириб, чой учун рахмат деб
онасини олиб чикиб кетди бола. Булган вокеа анчагина хаёлимдан кетмади.
Бечора уруш, якинларининг улимини куриб шу ахволга тушган эканда деб
уйладим. Сафия дардининг номи йук бетоб эди. Эртадан кечгача узун
дахлизда арвохга ухшаб секин юрар, инсон зоти куринса яширинарди. Хар
замон бирор кишининг эшигини такиллатар, аммо купинча унга эшик очишмас
ёки очишса хам бир-икки огиз гап билан хайрлашиб эшикларини ёпишарди. У
биттагина боласи учун бирор нима пишириб беролмас, хатто уз уйини
йигиб-йигиштириш хам кулидан келмас эди. Биринчи марта остонасидан
кирганимда хушимдан айрилай дедим: икки хонали уйнинг хамма бурчагида
кийим дегани уйилиб ётар, яшикларда макарон, хар хил осон
тайёрланадиган махсулотлар, куйингки уйга кадам куйгани жой йук эди.
Уйга кайтиб келдиму, бечора болага жоним ачиди. Бир неча кундан кейин
она-бола бизникига келганларида, халиги кийимлар каердан келганини
сурадим. Бола бироз уялгандай булдию, онаси мактабга тил ургангани
борганда одамлар келтириб беришганини айтди. Одамлар Сафия бечоранинг
ахволини куриб кулига тушган нарсасини унга келтириб бераверишган,
келтириб бераверишган, Сафия эса керак-нокераклигига фахми етмай олиб
келаверган, олиб келаверган. Рахимжон бир марта бир кисм кичкина
болаларнинг кийимини ташлаб юборган экан Сафия йиглаб-йиглаб касал
булиб колибди. Шундан бери Рахимжон хам онаси олиб келган бисотларга
тегмас экан. Орадан беш-олти ой утиб бу оила билан
бир-бировимизнинг уйимизга бемалол кириб-чикадиган булдик. Сафия уйидан
нима сурасам йук демасди. Рахимжон билан гаплашиб ортикча кийимларни,
гарам булиб кетган арзон идиш товокларни ва ишлатиб булмайдиган электр
асбобларини менга деб сураб олиб "Иккинчи кул" деб аталадиган
дуконларга топшириб юбордик. Болага картошка ковуришни, осон овкатлар,
салатлар тайёрлашни эринмай ургатдим. Бир кеча тонгга якин хали ухлаб
ётган эдим, эшигим каттик такиллади. Чучиб уйгондим. Эшикни очсам
бошида чодирисиз, сочлари тузгиб кетган ранглари докадек окариб кетган
Сафия турарди. Мени куриб дод солиб йигаб гапира бошлади. Уйга олиб
кирай десам уйимдагилар уйгониб кетишади, огзига кулимни босиб узининг
уйига етакладим. Эшикни очсам Рахимжон эшикнинг олдида йиглаб утирибди.
Сафияни урнига ёткизиб дорисини ичирдим. - Нима килди Рахимжон, Сафияни мазаси кочдими? - сурадим боладан узимни хотиржам курсатиб. - Хозиргача мени ухлагани куймади, кукрагим ёнаяпти дейди - деди бола. - Кириб ёт - дедим - онангга мен карайман. Бола хонасига кириб кетди. Секин Сафиянинг ёнига бордим: - Сафия, нима булди, нимага Рахимжонни ухлагани куймадинг? - секин сурадим ундан. -
Кукрагим ёнаяпти, томогимгача ёнаяпти, нима килай. Мени хеч ким
духтирга олиб бормайди. Кузимни юмсам хамма ёгимдан газандалар чакади,
Толибон улдирмокчи булади - увлай бошлади у. - Бупти, бупти, узингни
бос. Сен кап-катта аёлсан. Болангни касал килмай катта килишинг керак -
дедим. У ухламади. Каердандир сувратлар ёпиштирилган албомини олиб
келди. Бошида бир канча Рахимжон ва Сафиянинг Канадага келгандан кейин
тушган расмларини томоша килдик. Албом ярмидан утганда оппок харир
либос кийган келин билан кора костюм кийиб, галстук таккан куёв тушган
суврат чикди. Сувратнинг пастида 1992 йил деб ёзилган эди. Келин
шунчалар гузал эдики, бир неча дакика куз узолмай турдим. Кузлари жуда
назокатли, оппок юзлари губорсиз, киприклари узун шаркнинг хакикий
гузали эди. Куёв хам келинга жуда мос барваста, келишган йигит эди.
Ёнида уша келин куёвнинг миллий афгон либосида тушган суврати.
Зару-зеварга уранган, санъат асари дейсиз... - Сафия бу ким? - деб сурадим, хаёлимдан Кушма Штатлардаги синглисидир деган хаёл утиб. -
Узинг топ - деди Сафия арвохмонанд илжайиб. Товба шунда хам "Сенми?"
деб сурагани тилим бормади. Бу келин киму Сафия ким. Охири унинг токати
етмади: - Мен билан Рахимжонни дадаси!- унинг озгин куллари беихтиёр
сувратнинг устида охиста айлана бошлади. Биринчи марта унинг юзида
ширин табассум, кузларида хаёт нишонасини курдим. Бир неча дакикадан
кейин у кулларини сувратдан олиб тиззадаги ёстикни гижимлади, деразадан
тушиб турган коронгуликка тикилган кузлари дахшатли тус олди. - Сафия... Сафия...- у мени эшитмасди. Бир неча дакикадан сунг у икки кули билан сочларини гижимлаб чинкириб юборди. -
Сафия, Сафия - уни елкасидан силкитиб хушёр торттиришга харакат килдим.
Чопиб туриб сув кетириб ичирдим. Бироз узига келгач унга ухлатадиган
дори бериб жойига ёткиздим. У кузлари уйкуга кетгунча менга бошидан
кечирган куларини хикоя килиб берди. Унинг пойма-пой сузларидан
ота-онаси Афгонистоннинг энг бой одамларидан бири булганини тушундим.
Толибон келгач Сафиянинг кузини олдида отаси билан онасини калласини
кесиб ташлашган экан. Синглиси оиласи билан Афгонистонни ташлаб кочган,
аммо Сафия бадавлат оилага келин булгани учун бир муддат Афгонистонда
оиласи билан колишга мажбур булган экан. Рахимжон икки ёшга кирганда,
бир-иккита кариндошлар Толибонлардан яширинча йигилишиб байрам
килишибди. Ярим тунда бундан хабар топган Толибончи икки аскар
Сафиянинг уйига бостириб кириб ётогида эрининг калласини кесиб
ташлашибди. "Уша вокеа шунчалик тез содир булдики, кузимни очиб
Рахимжонни дадасининг калласини ёнимда курдим, бошимгача унинг
кип-кизил конига беланган эдим" деди Сафия. Ох, канчалар дахшат. Шунча
кургиликларни курган бу гузал маликанинг арвохга айланишидан гина
борми? Шунча конхурликларга гувох юрак ёнмасинми? Сафиянинг уйку
элитган чехрасига термулдим. Юзлари, лаблари, кошлари бемаъно харакатга
келар, унинг хозир хам тинч ухламаётганлигига шубха йук эди. Беихтиёр
лабларимни тишладим: Куну-тун олишаётган дахшатли утмишингдан кутулиб
билармикансан Маликам...? Деразадан куннинг биринчи, нурафшон нурлари
Сафиянинг ёйилиб ётган сочларига тушди. Мен хам урнимдан кузгалиб,
ортимга карай-карай эшик томонга охиста юрдим...
|
Жойлади: Маъмур
|
Добавлять комментарии могут только зарегистрированные пользователи. [ Регистрация | Вход ]
|
|