-Аёвсиз танқидларимиз халқаро майдонда ўзини кўрсатди,-деди маслаҳатчи Алдаркўсага.
-Нима бўлди?
-Долларнинг қадри тушиб кетди, тушганда ҳам жуда ёмон тушди, хазонга тенг бўлиб қолди!
-Вой, аблаҳ, тўхтат! Танқидни тўхтат! Уйим куйди, уйим!
* * * МАСЛАҲАТ
-Собиқ куёвингиз ошналаримни судга берибди, суд ҳам дарҳол қабул қилибди,-деди қизи Алдаркўсага.
-Боравер, эртага суд раисини ишдан қуваман…
-Э, бу ерда эмас, ҳов узоқларда… бошқа бир мамлакатда…сизни одам деб маслаҳат сўраяпман!
-Ҳмм…Ўша ерга бориб ошналарингни ҳимоя қил. Дўст оғир кунда билинади.
-Уф! Қанақа одамсиз? Борсам қайтиб келолмайман-ку!
-Шунинг учун ҳам бор деяпман-да! Манба:Туронзамин
