Жаҳонгир Муҳаммад

ТУШЛАРИМДА
Тушларимда учиб кетаман,
Нурнинг этагига осилиб.
Соямни қувалаб етаман,
Оёқлар остида босилиб.
Тушларимда учиб келаман,
Сочларингни тараб қўйгали.
Киприк каби шаҳид бўламан,
Жаннат кўзга қараб тўйгали.
Тушларимда туш кўрсам агар,
Саҳар чоғи ўлиб қоламан.
Сўнг ўзимни тобутдан аранг,
Тонгга ўраб тортиб оламан.
Тушларимда от сураман, от,
Зулфиқорни тутиб қўлимда.
Уйқу босган дунёни ҳайҳот,
Туш кўраман ҳатто ўнгимда.
Истанбул, 1994 йил.
|