Жаҳонгир Муҳаммад

Хиёнатнинг яраси

Ёмғир ёғар ғўр майсани ўйнатиб,

Кўкда чақмоқ қўшиқ авжини айтар,

Қирғоқларнинг қўш лабини қонатиб,

Сел келади пойқадами хавф, хатар,

Сел ювса-да ўнар майса сараси,

Фақат…

Фақат, битмас хиёнатнинг яраси.

Ўрмон кенгиш яхшиси бор, ёмони,

Шер измини бериб кетди тулкига.

Дунё айқаш қайда рости, ёлғони,

Ҳайвонгоҳда султон сабаб кулкига,

Шер қайтса гар қайтар ўтли наъраси,

Фақат…

Фақат, битмас хиёнатнинг яраси.

Юртда шодлик Наврўзойнинг тўйидир,

Ел келинчак сочларини ўради,

Бир йигит бор йигит боши қуйидир,

Юрагига севги санчиғ уради.

Вақт қилич, оламларнинг арраси,

Фақат…

Фақат, битмас хиёнатнинг яраси.

Дўст саноқиз, дардкашини изларман,

Ишонганим ишонтириб сотади,

Ватан дардин сарҳадида бўзларман,

Ёғий эмас, дўстим пойлаб отади.

Ўқ юлса гар ёдгорликка қарачи,

Фақат…

Фақат, битмас хиёнатнинг яраси.

Баку, 1993 йил.