Юсуф Расул
 Онамга…
«Бу дунёда ғам ема» дединг,
«Қайгу чекма» дединг муттасил.
Мен-чи едим барча ғамларни,
Қайғу чекдим тинмай тўрт фасл.
Бугун эса бор-йўқ умримни,
Ҳаётимни қўйиб қийноққа.
Оғриқларга тўлиқ дил билан
Чиқиб кетдим сендан йироққа.
****
Сўзлагин…
Қайларга бош олиб кетай,
Тунгами, кунгами сочай қалбимни.
Сенинг кўз ўнгингда йўқолай-йитай,
Мен қандай топширай сенга умримни?
Айт ахир…
Қайларга кўмдинг жисмимни,
Нега мен гирёнман, ҳайрон, девона?
Нега сен унутиб қўйдинг исмимни,
Нега мен дунёга бўлдим бегона.
Сочларинг – анбардир.
Рўйинг-суманбар,
Хаёлларинг банддир қайга, жувонмард?
Сўзларинг-титроқдир,
Кўзларинг-фироқ,
Сочларинг –байроқдир,
Йўлларинг –йироқ.
Сенингми-кўк, ҳилол,
Менингми-тупроқ.
Сенингми – ишқ, висол,
Менингми- фироқ.
Сенингми – бу олам, менинг паноҳим,
Сенингми – шунча ғам, менинг гуноҳим?!
Айт ахир…
|