Бир донишманд шундай деган экан: - Офтоб соғлом кўзга яхшироқ
кўришга ёрдам бериб, касал кўзни кўр қилиб қўйганидек, илм ҳам ақлли
одамнинг ақлини ошириб, ақли қисқа одамни тентак қилиб қўяди.
* * *
Ўзингдан катта билан ҳам, кичик билан ҳам зинҳор оғиз-бурун ўпишма: бу
хулқинг каттага малол келиши, кичик эса бу ҳам ўзимиз қатори экан, деб
сени писанд қилмай қўйиши мумкин.
* * *
Шогирдларидан бири Суқротдан сўрабди: - Нега чеҳранггизда ҳеч қачон маҳзунлик аломатинини кўрмаймиз? Ҳамиша думоғингиз чоғ? - Чунки менинг йўқотганимда хафа бўладиган нарсам йўқ, - дебди Суқрот. * * * Бир давлатманд киши ҳаётлигида ўзига сағана қурдирибди. Сағана битгандан кейин устани чақириб: - Бу иморатнинг мукаммал бўлиши учун яна нима даркор? – деса, уста: - Фақат сизнинг муборак жасадингиз! – дебди.
