Статистика
Онлайн всего: 1 Гостей: 1 Пользователей: 0
|
Главная » 2008 » Декабрь » 9 » Шу куннинг назмий ҳикояти
15.35.59 Шу куннинг назмий ҳикояти |
УНУТМА
Шаҳарларинг сув босмоқда,
Ўрмонларинг ёнадир,
Бул барчаси, балки, яқин
Жазодан нишонадир?!
Ернинг қай бир нуқтасида
Тинмас тўфон, довуллар,
Қайда билмам, қаҳатчилик,
Қайда олов ловуллар.
«Ютуқ»ларинг тутунлари
Тўлмоқда шаҳарларга,
Соф ҳаволар ўз ўрнини
Топширар заҳарларга.
Экинларинг сувга зордир,
Денгизларинг сув сўрар,
Борлиқ бу ҳол сабабини
Сенинг феълингдан кўрар.
Заминга айт энди узринг,
Унутмагил жазони,
Тавба қилгил, тазарруъ қил,
Тинч қўй энди фазони!
Отиш, титиш ва қўпориш
Билан ер бағрин ўйдинг,
Бу ҳам камдай, кимё ила
Гиёҳванд қилиб қўйдинг.
Ер бағрини ўйма, бу чоҳ -
Ўз ҳалокат чоҳингдир,
Замин сенга Ватан, ахир,
Бешик – қароргоҳингдир.*
Она ердан ризқ топиб сен
Егайдурсан, киярсан,
Унга озор орттиришдан
Ўзни қачон тиярсан?
Ерга озор берма зинҳор,
Эй Аллоҳнинг ҳилқати,
Аждодларинг суягидан
Кўтарилмиш бир қати.**
Яхши эрмас ер шаънига
Номаъқул сўз айтишинг,
Еб-еб охир ер деганга
Бордир бир кун қайтишинг.
Ҳосилинг сал ўхшамаса,
Кўрасан об-ҳаводан,
Хўб эмасдур, андиша қил,
Бул ноўрин даъводан.
Сенга сувин берай деган
Булутга тўп отасан.
Ёмғир ёғса ҳудудингга,
Айт-чи, не йўқотасан?!
Кун бўйи қор ёғса агар,
Бунча ёғар кўп дейсан,
На совуққа кўнадурсан,
На иссиққа хўп дейсан.
Иссиқ, совуқ ўз ўрнида,
Айбламагил ёз, қишни,
Алжирама, айта кўрма
Ҳаққа хуш келмас ишни.
Қайга қуёш нури керак,
Қайга ёғин шодаси,
Бу барчаси Ҳақ ҳукмидан,
Бари Ҳақ иродаси!
Баъзан ёқмас бир нарсанинг
На ҳўлу на қуруғи
Баъзилар дер тарвуз еса:
«Чиқмасайди уруғи!».
Ҳар нарсанинг ўз ўрни бор,
Ҳаётда, айтсам санга,
Дейлик, бежиз терилмаган
Тикан типратиканга...
Яхшиямки сен йўқ эдинг
Бу олам яралганда,
Билмам, ҳоли не бўларди
Сўзингга қаралганда?!
Аллоҳ сенинг иродангга
Эмасдир асло муҳтож,
Беадад ҳамд, сано айтгил,
Бошингга кийдирмуш тож!
Феълинг ўнгла куч бергунча
Турли «оҳ-у-воҳ»ингга,
Турмушинг гар тузалмаса
Ағдарма Илоҳингга.
«Бевафо» деб дунё шаънин
Шарҳлашга доим шайсан,
Дунё ҳовлисида яшаб
Дунёни ёмонлайсан.
Ҳақ берди бу сайёрани
«Сенга кераги жам» деб,
Бекам яралган дунёни
Қоралайсан «бир кам» деб.
Бу гўёки бир ҳовлига
Кириб, тўйиб ичиб, еб,
Кетишдир бу бой ҳовлидан
«Ҳовлининг ками кўп» деб.
Омонат дунёда яша
Ижарачи, меҳмондек,
Кетишинг кўп оғир бўлар
Гар яшасанг мезбондек.*
Ҳаёт йўлинг баъзан бўлиб
Яхшигаю ёмонга,
Бирон камлик чиқиб қолса,
Ағдарасан замонга.
Ҳей, замонни сен тинч қўйгил,
Ўз Эгаси бор унинг,
Ҳар замоннинг миқдори тенг,
Тенг ўтар йил, ой, кунинг.
Унутмагил тингловчи бор
Доим оҳу зорингни,
Сен эса кам эслайдурсан
Олий ҳукмдорингни.
Қилғиликни Ўзинг қилиб,
Дейсанки: «Шайтон иши!».
Шайтон милтиқ тираб турган
Кўрмадим бирон киши,
Нима, қўлинг боғлаб шайтон
Қиларму сени мажбур?!
Унда қурол йўқдир, қўрқма,
Ундан фақат юзинг бур!
У ҳунари тўғрисида
Билармусан не айтур?
Бор ёмонни «яхши»- дейди,
Бу «ҳийла»га сен шай тур!
Уни қўйгил ўз ҳолига,
Гуноҳлари етадур,
Гар қилмасанг айтганини,
Сендан нари кетадур.
Шайтон фақат фикр ташлар
Шундан қайтсанг бўлгани,
Бу осондир, Аллоҳ айтган
Сўзни айтсанг бўлгани.
Билмасанг бу сўзни бул дам
Билдирай, бу нимадур,
Зотинг учун ҳар дам зарур
Айтилар калимадур.
Аллоҳ сен-чун нозил қилган
Буюк Каломга кўра,
Шаддод шайтоннинг шарридан
Аллоҳдан паноҳ сўра.*
Баъзан дўстдай бўлиб Иблис
Ҳар ёнга бошлаб қочар,
Ишонмагил, Улуғ Кунда
Ул «дўстинг» ташлаб қочар.
Не кор бўлса ўзингдандур,
Айбни қидир ўзингдан,
Тавба ўрнига айтилган
Кўп номаъқул сўзингдан.
Изла қай йўл билан топган,
Ичган ошу тузингдан,
Ҳаёт фаслларинг ичра
Ўтган баҳор кузингдан.
Қилмишингдан қидир, сенга
Ҳар бир ёмонлик етса,
Яратганнинг иши бўлур
Ул офат нари кетса.*
Аллоҳ дерки: «Ўнгламасман,
Ўнгламасанг ўзингни»,**
Акс ҳолда жазонг аниқ,
Каттароқ оч кўзингни!
Бул кундаги ҳолатингни
Айтсам, иқрор бўл чиндан,
Авжга чиқди тубанликлар
Бани башар ичинда.
Товуқ юзин кўрсатмайин
Жўжаларни очирсанг,
Буқа юзин кўрсатмайин
Молни сунъий қочирсанг.
Англамасдан кўзлаб охир
Бебилиска фойдани,
Бузма Аллоҳ белгилаган
Бузилмас қоидани!
Бенасиб қилма жонни
Белгиланган савобдан,
Ўзни ўнгла, тафаккур қил,
Қўрққил оғир жавобдан!
Кўплар оила бахтидан
Юзни четга бурмишлар,
Қатор-қатор қурилгандир
Кўп никоҳсиз турмушлар.
Падари ким, билолмасдан
Зурриётлар озорда,
Эрман деган уйда қолиб,
Хотин юрса бозорда.
Эр эркакка никоҳлансин
Деса баъзи давлатлар,
Эссиз.., эркак деб берилган
Аросатли савлатлар!
Изланиш деб тирик инсон
Таналарин тилсалар,
Жарроҳларинг эрни аёл,
Аёлни эр қилсалар!
Аёлларинг туғмасликка
Қандайдир сим солдирса,
Ҳоҳлаганда бола туғиб,
Ҳоҳлаганда олдирса!
Ў, бунча кўп хоҳишларинг,
Яна нелар тиларсан?
Лекин Холиқ хоҳишини
Айт-чи, қачон қиларсан?!
Бул кун энди жой қилдинг сен
Қутуриш қоясини,
Инсон сунъий туғилмоқда
Кўрмайин доясини!!!.
Э, йўқ! Тилим бормагайдир
Энди инсон аташга,
Ким ижозат берди сенга
Сунъий инсон ясашга?!!
Бу «ҳунар»инг очиқ-ойдин
Даъводир Худоликка!
Бу гумроҳлик, кўрнамаклик,
Рақибликдур Маликка?!
Бу бир белги эрур инсон
Инсонликдан безганин,
Бул дам очиқ айтадурман
Кўнглим неки сезганин.
Бу қилмишинг қилмишларинг
Сўнгисидир сўнгги ҳад,
Гар бу ҳаддан бир ҳатласанг,
Тамом! Иш бошлар Аҳад!
Гар бир қадам қўйдинг, тамом...
Қарабсанки, жардасан!
Не дегайсан, бул «қилиқ»қа
Ул Кун сўз айтарда сан?!
Ёқмаса-да, сўзим тингла
Тишга қўйиб тишингни,
Бундан буён бошқачароқ
Билиб қилгил ишингни!
Тингласунлар томирида
Инсоннинг қони борлар,
Тингламасдур мени девор,
Тингламас жониворлар...
Бу бир фарёд, бу бир ўкинч,
Сўзим шундоқ шаклдир,
Сабаб, бул хат муаллифи
Ҳам сенга бир вакилдир.
Бу фарёдим шуъла бўлиб
Ер юзига сочилса,
Кўзи очиқ кўрмасларнинг
Кўр пардаси очилса!
Етар, бас қил! Тўхта! Жим бўл!
Бўлма бир пас сўзимни!
Тавба қилгил, Яратгандан
Сўра сабр, тўзимни!
Дилда қотган тугунларни
Тангри Ўзи ечирсин,
Етар шунча гуноҳимиз,
Тангри Ўзи кечирсин!
Билким, бул кун зарур эрур
Сўз ва ишнинг пухтаси,
Бул кун кутар энди сени
Ўнгланишнинг нуқтаси.
Унутмагил Ер юзида
Беҳисоб сонлигингни,
Унутмагил Яратганни
Ҳамда Инсонлигингни!
Абу Муслим.
|
|
Жойлади: Маъмур
|
Добавлять комментарии могут только зарегистрированные пользователи. [ Регистрация | Вход ] |
|