Жаҳонгир МУҲАММАД

САККИЗИНЧИ БОБ

1998 йилнинг охири

Олимжон Нилуфар билан бўлган воқеаларни видеога ёзиб олган бўлсада, бошлиғига “Ҳали тайёр эмас” деб айтганидан ўзи қўрқиб кетди. Чунки видео ишлаб турганидан Хатича холанинг хабари бор ва ундан билиб қолсалар шунча қилган дуо-саломлари пучга кетиши мумкин. Шу боис дарҳол йўлга чиқишга қарор қилди. Агар билишган тақдирда ҳам телефонга ишонмадим дейди.
-Мен тезликда марказга бориб-келишим керак!-деди у Нилуфарга.
-Йўқ,- дея Нилуфар унинг бўйнига осилди.
Олимжон Нилуфарни қайтадан тўшакка йиқитди ва сўнг бир зум ташқарига чиққан бўлиб ведеоёзув тугмасини босиб қайтди. Бу сафаргиси ҳар эҳтимолга қарши деб ўйлади у.
-Алишер ишни катталаштириб юборибди, мени қидириш кучайтирилибди, марказда бир танишим бор ва унга иккаламизга паспорт тайёрлаб беришни илтимос қилдим,-деди Олимжон.-Тезда бу ерлардан кетмасак бўлмайди.
-Кўнглим хира, кетманг, мана шу ерда яшайверамиз, бизни топа олмайдилар, сиз марказга бориб келаман деяпсиз, ушлаб олсалар нима қиламан?-деди Нилуфар ғамгин оҳангда.
-Э, жоним, ҳаммасининг йўли бор, шпион киноларини кўрганмисиз? Худди ана ўшанақа қилиб соқол-мўйлов қўйиб оламиз, қани бўлинг, сочларингизни тузатинг, ўнг қулоғингизни кўринадиган қилиб қўйинг, расмга оламан, хорижга борадиган паспорт учун! Бўлинг, вақт мараз Алишернинг ҳисобига ишламоқда.
Алишернинг номини эшитганда илонни кўргандек сесканадиган бўлиб қолган Нилуфар, чойшабга ўралиб, Хатича хола тайёрлаб қўйган ҳаммомга кириб кетди. Олимжон видео ёзувларни текшириб кўрди-да сифатига кўнгли тўлгач, дипломатга жойлади. Кейин ҳаммомдан чиқиб, нозланиб турган Нилуфарга׃
-Агар мен тез қайтмасам, мана бу телефонга қўнғироқ қилиб, Орифни сўрайсиз, у менинг укам бўлади,-деди,-аммо у ҳозир чет элда ва бир ҳафта, ўн кунда қайтади.
-Вой бўй, шунчага кетаяпсизми?
-Йўқ жоним, бу ҳар эҳтимолга…
Нилуфар яна ўз дардига ўзи қоврулиб, ёлғизлик қўйнида қолди.
Олимжон Узун шаҳрига келиб, учқич билан Тошкентга жўнади. Учқичдан ҳали одамлар туша бошламасдан икки киши келиб Олимжонни олиб кетишди.
Улардан бири׃
-Мен давлат маслаҳатчиси Алимовнинг қўлида ишлайман,-дея бир ҳужжат кўрсатди.
-Нима сизлар мени кузатувга олганмисизлар? Бу учқичда келишимни қандай билдингизлар?
-Биз биламиз, мана бу дипломатда Нилуфар билан қилган ишларингиз ҳам борлигини биламиз,-дея яна ҳужжатини Олимжоннинг бурнини ёнига олиб келди у.
-Нега бу ҳужжатга Каримов эмас, Ҳайдаров имзо чеккан?-деди Олимжон ўзини қўққисдан бу хонага олиб келганларидан норози бўлиб.-Мен Каримовнинг топшириғи билан махсус амалиётда қатнашмоқдаман ва сизларнинг мени ушлашга ҳақларинг йўқ!
-Укахон ҳар бир нарсага Каримов-Каримов деявериш керак эмас. Камтар бўлинг. Ҳамма амалиётлар Каримовнинг топшириғи билан бўлади. Ўзича мустақил амалиёт ўтказадиган одам ҳали туғилган эмас,-деди улардан бири ва׃ -Сизга Каримовнинг имзоси керакми, мана дея ўзининг ҳужжатини кўрсатди. Унда “Каримовнинг қўрима баталони бошлиғининг ўринбосари Ғуломов” деб ёзилган эди ва ҳужжатни Каримовнинг ўзи имзолаганди. Ғуломов бунга ҳам кифоя қилмай қўл телефонидан Иноятовга қўнғироқ қилди ва телефонни Олимжонга узатди.
-Айтганларини бажаринг!-деди Иноятов.
Олимжон ўзини қўпол тутганидан ноқулайлик сезиб, кечирим сўраган бўлди ва битта кассета шу қадар катта аҳамиятга эга бўлиб қолдими ёки бу ишларнинг орқасида мен билмаган бошқа нарслар борми деб ўйланиб қолди. Ахир мендан кассетани олиб, жавоб бериб юборсалар бўларди-ку? Нега энди Алматовнинг ёнига мен ўзим ҳам боришим керак? Миршаблар бизнинг номимизни эшитишса оёқлари қалтираб қолар эди. Ҳамма нарсага биз ҳукмдор эдик. Нега энди бирданига бу ишларга Алматов аралашиб қолди. Балки олдиндан бу иш унга топширилганмикан? Ахир мана бу одам илгари бизда раис ўринбосари бўлган. Кейин Каримов уни ёнига ишга олди. У нега бирданига Алматовнинг хизматчисига айланиб қолди?
Хаёлга ботган Олимжонни бир зумда Алматовнинг ҳузурига олиб келишди ва ҳалиги одамлар бир пиёладан чойни ичиб, чиқиб кетишди. Олимжон ва Алматов вазирнинг хизмат машинасида Бўстонлиқ томондаги дала ҳовлига боришди. Алматов Олимжон олиб келган видеоёзувларни охирига қадар томоша қила олмади.
-Аммо, жа зўрини топибсанлар, бундай пайтда аввал менга қараб қўймайсанми? Сан болаларга айтавериб чарчадим. Ҳа-я, сен менга оид эмас, нариги идоранинг боласисан-а?!
У Олимжонга шундай деб ёрдамчиси Нодирхонни чақирди. Нодирхон чиройли, қадди қомати келишган, унвони капитан бўлса ҳам вазирликда ҳеч ким унинг гапини икки қила олмайдиган мавқеда эди. Ҳамма уни Ҳасан аканинг ўғли деб биларди. Ҳасан ака ҳам уни ўғлим деб билар ва Алматовга ёрдамчи қилиб қўйган эди. Нодирхон гарчи Ҳасан акани яхши кўрсада, унинг гапини икки қилмасада, барибир у ўзининг отаси эканлигига ишонмасди. Чунки Ҳасан ака паканадан келган, Нодирхон эса қоматдор, Ҳасан ака кулча юзлик, Нодирхон бўлса узун юз… Бунинг устига Ҳасан ака бирор марта ҳам унга сен менинг ўғлим бўласан деб очиқ айтмаган.
Тошкентда илк “Мерседес” машинасини Нодирхон минган. Ҳасан ака совға қилган. Ҳеч кимда қурол бўлмаганда ҳам Нодирхон топпончаларни очиқ олиб юрган. Чунки Ҳасан ака ҳар йили туғилган кунида унга битта янги топпонча совға қиларди.
Ҳасан ака асли наманганлик. У Тошкентда ҳуқуқ факултетини битиргач, у ёқ бу ёқларда ишлаб юрди. Кейин ҳукуматга ишга ўтди ва Наманганга бориб суд раиси бўлди. Ўша пайтларда СССР бўйича довруғи ёйилган Одилов уни ўзига юрист қилиб олди. Бир кун келиб, Одилов қамалиб кетганда Ҳасан ака Москвада эди ва собиқ шўролардаги мафиянинг қозикалонига айланганди.
СССР қулаб кетгач, у Тошкентга қайтди. Мафиянинг ҳамма казо казолари унга тобе эдилар. У Каримов билан ҳам алоқада эди. Каримовнинг тахтда қолишида Ҳасан аканинг хизмати катта бўлди. У нафақат мухолифатчиларни “урдириб” бошини ёриб, бадарға эттирди, балки диндорларнинг уйига граната ташлатиб, бирини-бирига солди. Сал бош кўтарган одамни тинчитиб берди. Эвазига у Каримовни ҳам «ишлатди”. Биринчи катта иш Алматовни Каримовга юзма-юз қилди ва уни вазир этиб тайинлатди. Икинчи катта иши Тошкент вилоятига ўзининг оғайниси Сайфуллони ҳоким қилиб қўйдирди. Кейин жуда кўп одамларни ИИВ ва МХХга жойлаштирди. Хуллас, у Каримов билан «бор товоғим-кел товоғим” қоидасида ишларди. Аввалига у Каримовнинг энг яқин дўсти Мирсаидов билан ҳам яхши алоқада эди, аммо кейин Каримовнинг гапи билан уни ёмон куйларга солди.
Халқ наздида бошқалар мафиянинг “ота»лари бўлиб кўринсаларда асл бошқарувчи Ҳасан ака эди. Унинг исми ҳам, фамилияси ҳам, лақаби ҳам Ҳасан ака. Ҳатто Каримов ҳам уни Ҳасан ака дер эди.
У мустақилликдан кейин Адлия вазирлигининг Жамоат ташкилотларини рўйхатга олиш бошқармасида иккинчи одам бўлиб ишларди. Аммо вазирларни сенсираб гапирар ва истаган пайтида Алматовга ёки бошқа вазирга истаган ишини буюра оларди. Ана шу одам ўғлим деб яхши кўрадиган йигит Алматовнинг ёрдамчиси эди.
Аслида Ҳасан ака Алматовни Нодирхон орқали назорат қилиб турар ва унинг ҳар бир ҳаракатини кузатар эди. Алматов Ҳасан аканинг қаҳрига учрамаслик учун Нодирхонни доим ёнида олиб юрар ва ҳеч нарсани яширмаётгандек тутарди ўзини. Шу боис ишқий алоқаларини ҳам Нодирхонга ишонганди.
Ман энди Олимжон олиб келган кассетани охиригача кўра олмаган Алматов Нодирхонга׃
-Янгисидан борми?-деди.
Каримовга қурилган махсус ҳарам учун вилоятлардан ёш қизлар олиб келинади. Бу иш билан вилоят ҳокимларининг хотин-қизлар масалалари бўйича ўринбосарлари шуғулланадилар. Улар турли кўрик-конкурсларда чиройли қизларни топиб, олийгоҳга киритиш баҳонасида ҳарамга юборадилар. Ҳарамда Каримовнинг жаҳлини чиқарган қизлар Алматов ихтиёрига ўтарди. Алматов бу ишни Нодирхонга юклаган ва ана шу қизлардан баъзиларини ўзи ҳам “кўриб” турарди.
Ҳукуматнинг аксар дала ҳовлиларига ишга олинадиган қизлар ҳарамдан келган бўларди. Алматов уларни қайта тарбиядан ўтказиб ишга жойларди. Каримовнинг дилини топганлари учун эса ИИВ таркибида махсус хотин-қизлар баталони тузилиб, ана шу содиқ қизлар доимий иш билан таъминланарди. Уларнинг баъзилари милитсия мактабига, баъзилари ҳуқуқ факултетига ҳам жойлаб қўйиларди. Нодирхон шундайлардан айримларини ўзига ва Алматовга ажратиб оларди.
Нодирхондан “тайёр” ишорасини олгач Алматов Олимжонга
-Кутиб тур, қолганини кейин гаплашамиз,-деб ичкари хонага кириб кетди.
Нодирхон Олимжонинг ёнига келиб׃
-Нилуфарни сотасанми?-деди.
-Уни четга юбормоқчимиз,-деди Олимжон ички бир рашк билан. Аммо Нодирхоннинг кимлигини билмагани учун дарҳол хатосини тузатди,-Ака, сотиш нима дегани у сизники,-деди.
-Бўлмаса эртага шу ерга олиб келасан,-деди Нодирхон.
-У жуда узоқда, Сурхондарёда, афғон чегарасида, уни ўша томонга юбормоқчи эдик…
-Нима сан мени унинг қаердалигини билмайди деб ўйлаяпсанми? Сан телефонда кимга нима деб кейин Узунга қачон келганингни айтиб берайми? Ёки Самарқанддаги нўхатхўрликдан бир шингил эшитасанми? Қара бола, бу амалиётни мен бошқараяпман ва СНБ ҳам, сен ҳам менга тобесан ҳозир!
-Нодирхон ака, фақат йўл узоқ, эртага етказиб кела олармиканман, яна бир кун вақт берасизми демоқчийдим. Бунинг устига у ҳали яхши қантарилмаган…
-Сан ўзинг ҳам қантарилмаган кўринасан, давлат топшириғи нима эканлигини биласанми, эртага шу ерда бўлсин, тамом- вассалом! Ўзинг олиб келасан ва мана шу жойда ўтириб томоша қиласан, мен уни қандай қилиб қантаришимни, билдингми? Чет элга борармишу мен бехабар қолармишман?
-Билдим, эртага шу ерда бўлади, ака!
-Ака эмас, ўртоқ началник! Нима санларда бу нарсаларни ўргатишмайдими?
-Ўргатишади ўртоқ началник!
-Ҳа, ана шундай бўлсин!
-Бор йўлга чиқ!
-Вазир кутиб тур дегандилар!
-Сен одам бўлмайсан, шекилли…
Шу пайт Нодирхоннинг телефони жиринглади. Телефон қилган Каримовнинг ёрдамчиси экан. У Каримов вазирни қидираётганини айтди.
-Вазир Каттадан қолганини кўраяпти,-деди Нодирхон унга. Ёрдамчи ундай-бундай деган эди Нодирхон׃
-Тушунтира олмасанг мени боғла, ўзим тушунтириб қўяман, вазир Каттанинг орқасини тозалаяпти. Кеча Каттанинг тўшагида ётган қиз ўзини осмоқчи бўлган экан, вазир шуни оброботка қиляпти. Нима, қолган гапларни ҳам сенга айтишим керакми?
Нодирхон шундай дея телефонни бекитди. Олимжон ўрнидан тура сола эгилганча орқаси билан юриб, чиқиб кетди.
Алматов келиб Олимжони сўраган эди, Нодирхон׃
-Эртага келади,-деди.
-Юрагинг жа каттада сени,-деди Алматов.- Мен азм қилмаган ишларга ҳам сен азм қиласан. Нилуфар сенга ҳам ёқиб қолди, шекилли. Мени ҳам рўйхатга тиркаб қўй! Бўпти бу ҳазил. Энди битта иш бор. Иноятов билан гаплаш, мана бу кассетани ишга солиб, одамларини пиширсин, вақт оз қолмоқда!
-Иноятов эшитди,-деди Нодирхон бармоғи билан атрофга ишора қилиб.- Эй, Иноятов, эшитганингни биламан, одамингни юбор, кассетани олиб кетсин, мени овора қилма!
-Ҳасан акамдан кўп нарса ўргангансан, ҳатто Иноятов акани ҳам сенсираб гапирасан-а?-деди Алматов Нодирхонни койиган бўлиб.
-Каттанинг топшириғи, у мендан бошқа ҳаммасини сенсираб гапирасан деганди, аммо сизни сизлаб турибман-ку,-деди Нодирхон эркаланиб.
У ҳақиқатдан ҳам жуда эрка эди ва Каримов ҳам унинг эркалигига бир нарса демас ва отасига қиладиган илтимосларини у орқали етказарди. Ҳасан аканинг бошқа мамлакатларда ҳам алоқаси яхши бўлгани учун Каримов ундан кўп нарса сўрар эди.
-Кеча Иноятовнинг иккита боласини ушлаб олдим,-деди Нодирхон Алматовга,- Каттанинг ҳарамдаги ишларини видеога олишибди. Иноятовга хабар юбордим. Шу кассетага автограф қўйиб берса, ишни ёпаман, бўлмаса Каттанинг столига қўяман. Иноятовдан ана шу имзоланган кассета келиб қолиши керак. Ўша курерлардан бу кассетани бериб юборамиз.
-Сен бизни Иноятов эшитаяпти дединг. Ҳали ўтган кун бу ерни текшириб, “қулоқ”ларни олиб ташлашганди-ку?
-Кеча Иноятов Каттадан изн олиб яна “қулоқ”ларни жойлаб қўйибди. Лекин у Каттага нима деганини билмайман, Каттанинг махсус хизмати ҳам ҳамма ёқни эшитаяпти. Аммо Ғуломовга айтиб қўйдим. Мендан хабарсиз бир иш қилишса ўзим каллаларини сапчадек учираман,-деди Нодирхон.-Агар Иноятов ҳам қимирлайдиган бўлса, қўлимда бир икки нарса бор, унинг ўғли ва укаси билан боғлиқ, кейин ҳаммасини ўзимизнинг колонияга кўчириб оламан. Менимча у тушунадиган одам ва ҳамкорлик қиламиз.
Дарҳақиқат шу пайт Иноятовнинг одамлари “посилка” олиб келишганини айтишди.
-Бир томоша қиламизми?-деди Алматов Нодирхонга.
-Бу сизга ҳадя,-деди Нодирхон устига Иноятов имзо чеккан кассетани Алматовга узатар экан,-менда нусхаси бор ва кеча томоша қилгандим. Аммо эҳтиёт қилинг, керак бўлади.
-Йўқолиб қолса, Ҳасан акадан топамиз,-деди Алматов жилмайиб.
-Бошқа жойда ҳам бор, аммо бу имзолангани, бир кун бошингизни қутқариши мумкин.
-Бир кун бошимни ейиши ҳам мумкин-да!
-Унга йўл қўймаймиз,-деди Нодирхон эркалик билан…
Олимжон ташқарига чиқиши билан ИИВнинг хизмат машинларидан бири уни аэропортга олиб келиб қўйди. У нима қилишини билмай қолди. Хаёл суриб турганди унга суйкалиб ўтган бир киши?
-“31”, “дум”ларингни йўқотиб, бир соатда “6” га бор,-деди.
Олимжоннинг махфий номи “31” эди ва “6” Иноятов билан фавқулодда ҳолатларда яккама-якка учрашиладиган жой. Демак, масала жуда жиддийлашмоқда ёки қандайдир ўйинларга тушиб қолмоқдаман деб ўйлади Олимжон.
У касса ёнида туриб, чипта олгандек бўлди-да кейин ташқарига чиқиб, худди ҳеч нарсани билмагандек тролейбусга миниладиган бекатга ўтди. У ердан бекатдаги номерларга бир-бир қараган бўлиб, аслида атрофни кузатди ва ИИВнинг еттинчи бошқармасига оид машиналардан уни кузатишаётганини сезди.
Бу машиналарни у дарров таниб олди. Чунки бир муддат ўзи шу машиналарни кузатган эди. Одатда бу бошқармага ишга олинганлар унчалик пишиқ бўлмайди ва махсус тайёргарликдан ўтишмагани учун дарҳол ўзларини сездириб қўядилар. Баъзилари эса муҳим одамни кузатаётганда атайлабдан қўлга ҳам тушадилар. Чунки бу уларнинг очиқ тизимга ўтиб ишлашлари учун имкон беради. Қўлга тушгандан кейин уларни бу бошқармада ишлатишмайди. Айни пайтда ишдан ҳам қувишмайди. Сирлар очилиб кетишидан қўрқишади. Шу боис очиқда бирорта иш беришади.
Олимжонни кузатаётганлар ҳам ўзларини жуда сездириб қўяётган эдилар. Лекин Олимжоннинг улар билан иши йўқ, йўлини кутди. Аммо депутат келмасдан Олий Мажлисдан бир машина келди. У шофернинг ёнига бориб ўзини таништирди ва
-Ратсиянгиздан идорангизга машина бузилганини айтинг. Ҳозир фавқулодда муҳим давлат иши чиқиб қолди. Қолаверса, мен ўзим сизни хурсанд қиламан ва бундан кейин бирор юмушингиз чиқса, ҳал қилиб бераман,- деди.
Шофер дарҳол унинг айтганини бажарди ва у Олий Мажлиснинг машинасида орқа йўлдан чиқиб кетди. Манзил Ачавот маҳалласининг ёнида, Чинни заводининг орқасидаги бир ҳовли эди. У Сағбон кўчасида тушиб қолди-да йўлаклар орқали Хастимомга ўтди. Орқада ҳеч ким йўқлигига ишонч ҳосил қилгач, манзилга борди. Иноятов ҳали келмаган экан. Кўп ўтмай у ўзи бошқарган енгли машинада келди. Кийиниб олишидан уни бир қарашда таниш мумкин эмас эди. У Олимжонни ҳовлига бошлади ва׃
-Ука, бу ҳаёт-мамот масаласидан ҳам кучли масала,-деди.- Бу идорамизнинг номи, шарафи масаласи. Бу мамлакатимизнинг келажаги масаласи. Оилаларимиз ва болаларимизнинг келажаги бу! Бу иш бизга юкланган. Аммо ана у Алматовни ўзинг биласан, мафиядан чиққан ва мафияга ишлайди. Ёнидаги тирранча эса отасининг соясини олтинга пуллайди. У қаердандир билиб қолибди. Мана энди улар ҳам ошга қатиқ бўлишди. Бунинг устига бизнинг обрў-эътиборимизга зиён етказишмоқчи. Бу идорани биласан, халқимиз фақат бизга ишонади, олдиндан ҳам шундай бўлган ва ҳозир ҳам шундай. Керак бўлса, очиғини айтиш керак, халқ фақат биздан қўрқади, ана уларни эса порахўрлар дейди. Илгари бизда бўлиб, теппага чиқиб олган бир иккитаси ҳам уларга ишлашмоқда. Ҳаммаёқни сотқинлар босиб кетди.
Олимжон илгари ишлаб кетганлар деганда Ғуломов назарда тутилаяпти деб ўйлади. Аммо олдин бу одам ҳақида кўп яхши гаплар эшитганди. Кейин ёмон гаплар тарқалди.
-Энди бундай,-дея сўзида давом этди Иноятов,-мана бу паспортлар, фақат расмларни қўйиб оласан ва бугуннинг ўзи Нилуфарни олиб, Афғонга ўтасизлар. Ўзимизникилар билан учрашиб, ишни тезлат. Катта “Иш суст кетмоқда” деб айтди ва балки шунинг учун ҳам орага Нодирхон деган тирранчалар киришига розилик берган. Энди биринчи этапни сенсиз ҳам амалга оширамиз. Иш пишиб қолди. Сенга ҳам Ватан олдидаги хизматларинг учун раҳмат. Аммо сен иккинчисини тайёрла. Иккинчи амалиёт тўлалигича сенинг бўйнингда. Планни Афғонда оласан. Агар кам-кўстсиз уддалай олсанг, ўринбосарлик сеники! Кутаман сени ука! Сен келгунга қадар Алматовни ҳам, унинг Нодирхонларини ҳам қуритиб қўяман!
Иноятов шундай деб Олимжонни бағрига босди. Семиз одам эмасми бу ерга келгунга қадар терлаб кетган экан. Тер ҳидига тоқат қила олмайдиган Олимжонга негадир бу таъсир қилмади. У мени биринчи амалиётдан четлатишди деб ўйлаётганди. Иккинчи амалиёт нима? Борми ўзи, бўладими? Балки шу билан мени сургун қилишмоқдами? Балки энди Ватанга қайтиш ҳам насиб этмас? Балки… у ўз фикридан сесканиб кетди. Чунки балки ўлдириб юборишар деган фикр ўтганди хаёлидан. Лекин бунга боришмас, Худо урдими деб ўйлади.
Унинг хаёлга ботганини кўрган Иноятов׃
-Аеропортда ана уларни ҳужжат кўрсатишга мажбурлаб зўр иш қилдинг, ма, биттасини архивинга ташлаб қўй, ҳали уларга кўрсатамиз буни,-деди.
Олимжон суратни олар экан кўнгли равшан тортди.
-Лекин уларга берилган кассетага қўл қўймасангиз яхшироқ эдими?-деди у Иноятовнинг самимий ёки самимий эмаслигини билиш учун.
-Парво қилма, у идорадаги муҳр-имзо. Ажабмас бизнинг идорага улар одам суқишган бўлишса? Керак бўлганда текшириб, топиб оламиз. Энди менинг самимиятимга ишондингми?
Иноятов фикрини уқиб олганидан Олимжон қизариб кетди ва бугуноқ Бойсунга етиб бориши, эртагаёқ Афғонистонда бўлишини айтди.
-Кўп ҳам шошма, Фарёбда бир икки ҳафта дам олиб, соқолингни яхшилаб ўстириб ол ва ана у қизни ҳам, аммо ўзи ҳам жа топибсанлар-а, яхшилаб намозга ўргат. Қара, у ерларда ҳар қанақа масҳаблар, одатлар бор, ҳаммасини унга ўргатиб қўй. Шундай қилки, айтилган кун, айтилган соатда хизматга шай турсин! Қолганларни ҳам текшириб чиқ!
Иноятов тез-тез соатига қараб қўяётган эди. Олимжон у шошаётган бўлса керак деб ўйлади ва хайрлашиб ташқарига чиқди. У дарвозадан чиқиб кетар экан, бир машина келиб тўхтади ва бошига шапка қўндирган бир киши “лип” этиб ичкарига кириб кетди. Олимжон ҳайратда қолди. У Ғуломовни кўргандек бўлди. Наҳотки у? Чарчаганман, балки адашдим, деб ўйлади. Аммо ички бир ҳис “адашмадинг” деяётгандек эди…
Кассетани олиб, кўпайтирган МХХчилар Қорабой ака билан Рустам ва Отабекни идоранинг марказий биносига олиб келишди.
Дастлаб кассетани Рустамга кўрсатишди. Рустамнинг юраги қонга тўлди.
-Биласизми бу йигит ким?-деди уни тергов қилган Йўлбарсбек.
-…
-Бу жуда ҳам муҳим одам ва биз унга қарши ҳеч нарса қила олмаймиз. Тўғриси қўлимиздан ҳеч нарса келмайди…
Рустамни Туркманистонда қўлга тушган Бахтиёр исмли йигит билан бир камерага қўйишган эди. Бахтиёр анча вақтдан бери Каримовни йўқотиш учун ҳаракат бораётгани ва ҳукумат ичида ҳам буни истаганлар кўплигини айтди унга. Бахтиёр ҳар куни уч-тўрт соатга қаергадир бориб келар ва турли маълумотлар билан қайтар эди. Бахтиёр Олимжон деган йигит Каттанинг ўгай ўғли деб айтди ва Рустамни ишонтирди.
Бир куни׃
-Агар истасангиз бизга қўшилинг, “Каримов ҳукуматини ағдараяпмиз”,-деди у Рустамга.
Рустам учун ҳаётнинг қизиғи қолмаган эди. Лекин Каримов ҳукуматини ағдарамиз деган гап унга жон ато қилгандек бўлди. У бирданига бутун азобларининг малҳамини топгандек ҳис қилди ўзини. Гўё қидириб юргани - айбдорни топди ва қасос ҳиссида ёна бошлади. У шу дамда арслонга айланган ва ҳар нарсага қодир эди. У азоб чекаётган фақат ўзи эмаслиги, бутун халқ азобда эканлигини ҳис қилиб, қасос олишга бел боғлади ва Бахтиёрдан ўзини ҳам ўша гуруҳга қўшиб олишларини сўради. Бахтиёр кимлар биландир гаплашиб кўришини айтди ва кейин Рустамга бу ҳақда билдирганда у камерада “Аллоҳу Акбар!” дея бақириб юборди.
Бу садони эшитиб турган Иноятов хорижда яшайдиган Олмослига׃
-Бу ёғи энди сизга боғлиқ, ош сузилганда уни ейдиганлар аниқ бўлиши керак- деди.
Олмосли жилмайганча қўлини кўксига қўйиб чиқиб кетди.

(Давом этади)