Касб тақозоси билан жуда кўп кишилар билан озми-кўпми суҳбатлашишга тўғри келган ва ҳозир ҳам шундай.
Уларнинг айримлари билан сўзлашувимиз "салом ва хайр" тарзида кечган бўлса, баъзилари билан эса бир умрга дўсту биродар ҳам бўлиб қолдик.
Тилнинг суяги йўқ , деган гап бор. Шу нуқтаи назардан қараладиган бўлса, қайсидир бир суҳбатдошга нисбатан билиб ё билмай кўнглини ранжитувчи сўзлар айтиб қўйганим ҳам борлигини инкор этмайман. Улардан ҳар гал имконият туғилганда узр сўрайман. Лекин ҳамма нарсада инсоф бўлиш керак. Ҳар бир сўзни айтишда унинг ҳаддини билиш керак, ҳар бир мулоқотда озгина андишага риоя қилиш керак, деган мулоҳаза айланади шуурда. Баъзи суҳбатдошлар эса бу каби меъёр ҳамда тушунчалар, мулоқотда тарбия кўчаси ва сўзлашув маданиятидан ғоят узоқда бўлсаларда, донишмандлик даъвосида юра
... Davomini o'qing...