Одатдагидай ҳамма болалар каби мен ҳам кексалар тили билан айтганда ўт-олов эдим.Аммо бола бўлсамда бобомнинг китобларда ёзилмаган ҳикояларини ёнларига ўтириб олиб соатлаб тинглашдан зерикмасдим.
Бобом кўп сўзламасдилар.Икки жумлани айтардиларда ўзларига ром этиб қўярдилар.Кейин давомини айтишларини кутиб бақувват гавдаларига, узун-узун қўл-оёқлари, қалин соч-соқоллари-ю қуюқ қош-киприкларига тикилиб анча фурсат ўтириб қолардим.Бобом эса айтилгандан ўзинг хулоса чиқар дегандайин узоқ тин олишдан сўнг "эҳ-ҳе" ёки бўлмаса "ана шунақа г
... Davomini o'qing...
