Статистика
Онлайн всего: 1 Гостей: 1 Пользователей: 0
|
Главная » 2009 » Январь » 9 » ҲИКОЯ
|
Соғинч кўчаларида юриб...
Илгари
қадамим ерга қаттиқ-қаттиқ тушарди. Нега ишонч билан юрган эканман-а?
Кечагина пайдо бўлган қабр тупроғини кафтимга олсам юмшоқ, майин. Шу
дўнглик остида сиз ётганингизни билиб туриш, мен учун оғир.
Борсам, келдингми, деб чиқмайдиган, чақирганимда жавоб бермайдиган жойга кетдингиз.
Онажон, сиздан айрилган туним мени ҳар томонга улоқтириб ташлади.
Шу куниёқ тўзиб кетдим. Энди билсам, сизнинг борлигингиз менга
бутунлик, хотиржамлик, дадиллик бериб келган экан. Сизнинг кетишингиз
юрагимга синиқлик ва ёлғизликни ҳадя этди...
Улғайишимни орзиқиб кутган уй қанчалар улуғ назаримда. Кўзимга
оловдек кўринадиган оддийгина, кичкинагина, аммо бағрикенг ҳовлида
ўтган беғубор болалигим, сочларимни жамалаксимон ўрган юмшоқ
қўлларингиз хаёлимни босиб келаверади...
Онажон, мен ўқишдан таътил олиб, уйга қайтганимда, доим
нимадир юмуш билан банд бўлардингиз. Кўзингиз менга тушиши билан суюниб
кетардингиз:
– Кел, қизим, ичкаридан кўра яхшиси айвонда ўтирамиз. Очиққина… Ё ҳовлига жой қилайми? Сув сепсам, бир оз салқин бўлади.
Кўрпача солишга уннаётиб:
– Сени ҳовлига ўтказаманми? Йўқ сен уйга кир болам, – ялинганга
ўхшаб, хижолат тортиб гапирардингиз. Ҳатто мени ўтказгани жой
тополмасдингиз. Мени меҳмондек эъзозлардингиз. Суҳбатимиз орасида сиз
доимо:
– Сен дамингни ол. Йўлда чарчагансан. Мен эса сен яхши кўрган овқатни пишираман, – дердингиз.
Эҳ онам-а, мунисгина онажоним-а.
Тиниб-тинчимайдиган, йилдан-йилга кичрайиб бораётган
жуссангизга қарасам, кўзимда қалқиб турган ёш ҳам юзимдан сирғалиб
тушарди. Эҳтимол, бу кўз ёшларим соғинчдандир, эҳтимол... янаям
билмадим.
Мен шаҳарда юриб, сизни меҳнатга кўмилиб қолганингиз ҳақида
ўйламабман ҳам. Лекин шунда ҳам «чарчадим, қизим, менга ёрдамлашиб
юбор», демасдингиз. Доимо кулиб турардингиз.
Сизни кўриб, мен янада сабрлироқ, бардошлироқ бўлиб, шаҳарга,
ўқишга қайтардим. Ҳаёт қийинчиликларидан йиқилмай-қоқилмай ўтишимда
андоза эдингиз.
Мана бугун бизга байрам арафасида таътил беришди. Дарвозадан
киряпману, сиз боғ ичида нимадир қилиб юрганга ўхшайсиз. Ҳовлининг
ярмига етдим. «Келдингми, қизим?!» деб чиқсангиз-чи! Тандирхонага
тикиламан. Балки нон ёпётгандирсиз. Мол-ҳол турадиган жойга қараб
юраман. Шу ердамикинсиз? Бўшашиб тўхтаб қоламан.
Меҳрибоним онажон. Сизнинг суюниб қарши олишингизни қанчалар
соғиниб кетдим. Суратингиз осиғлиқ уйга кираман. Хиёл жилма-йиб
турибсиз. Сиз билан хаёлан суҳбат қураман.
– Келдингми, болам?
– Келдим, онажон. Сизни жуда ҳам соғиниб кетдим.
Яна кўзимдан оқаётган ёшни тўхтатолмайман. Ҳовлидан кимнингдир овози эшитилади.
– Жой ҳозирлаб, дастурхон тузадим. Чиқа қолинг, овқат сузаман.
Жиянларимнинг бақир-чақиридан хаёлларим ҳар томонга тарқаб
кетди. Онажон, сиз мен учун жой танлардингиз. Эъзозлардингиз. Келинойим
менга меҳрибон, сиздек мулойим, оқ-кўнгил, аммо сизнинг эҳтиромингиз
бетакрор эди.
Ака-укам, опам, келино-йим, жиянларим соғлигини ўйлайдиган,
умримизга умр тилайдиган, яхшиликни санамайдиган, миннатни билмайдиган,
ғам-ташвишларимизни елкалай оладиган фақат, фақат сиз эканлигингизга
қаттиқ ишониб яшаяпман.
Мени дунёга келтириб, юраги устидан сут бериб боққан,
бешигимни тонггача малолсиз тебратган, ўсаётган бўйимга қараб қувонган
муштипарим, оналик меҳнатингизга жавоб беролмаганим юрагимда изтиробли
ҳисларни уйғотяпти.
Меҳри қуёш тафтидан иссиқ онам. Сиз кийган кўйлакни бебаҳо
билиб асраяпман. Соғинганимда юзимга босаман, тўйиб-тўйиб ҳидлайман.
Ўтган йилнинг баҳорида опамни турмушга бердик. Тўйхонанинг
одамлар гавжум йўлагида сизни кўргандек бўлдим. Юрагим ҳап-қириб кетди.
Бошингизда яхши кўриб ўрайдиган рўмолингиз. Эгнингизда ўзингизга ярашиб
турадиган кўйлак.
Мен ёнингизга қандай бориб қолганимни билмай қолдим. Сиз бир
аёл билан суҳбатлашиб турардингиз. Гўёки, «мана шу келин мени қизим
бўлади», деётгандек. Орқангизда туриб бошингиздан оёғингизгача тўймай
тикиламан. Гапирай десам, тилим айланмайди. Ниҳоят, ёнингиздаги аёлга
«Юринг, овсин, келин-куёвни қутлайлик», деб мен томонга юзланганингизда
юзингизни кўрдим. Лекин у... сиз эмас эдингиз...
Борсам, келдингми, деб чиқмайдиган, чақирганимда жавоб бермайдиган жойга кетдингиз, онажон...
Фарида Шокирова,
Ўзбекистон.
|
|
Жойлади: Маъмур
|
Добавлять комментарии могут только зарегистрированные пользователи. [ Регистрация | Вход ] |
|