Жаҳонгир МУҲАММАД

ҲАВЗИ ҚУЛҚУЛУМ (Кундалик китоб)

ЁДГОР ТУРЛИБЕКОВ

24 июл, 2009 йил

Кеча айтиб бермоқчи бўлганим ҳикояга ҳам Тангрининг изни бор экан, мана вақти келди:

Вашингтонда буюк шоиримиз Юсуф Жумани озод қилиш учун унинг оиласи пикетга келган кун эди. Мен Канадада эдим.  Уйга қайтаётиб, телефоним жиринглади׃

-Жаҳонгир ака, керак бўлган пайтда қаёқларда юрибсиз?

Гулнора Олтиеванинг фиғони ошганди.  Эрталабга етиб боришимни айтдим. Чунки олдинда ўн соатлик йўл бор эди ҳали. Уйга ярим тунда келдик.  Йўлда кофе ичавериб, уйқунинг “белини” синдирган эканмиз, кўз илинмади. Ухламай ош дамладик. Кўпнинг оши яхши бўлади, деб бежиз айтишмайди. Тошкентча, мазаси оғиздан кетмайдиган ош бўлди.

Ошни кўтариб, пикет қилаётганлар олдига борсак,  ҳатто шиорлари ҳам ёзилмаган экан. Гулнорахоннинг фиғони шундан кўкка ўрлаган.

Аввал жой топиб, машинамни жойлаштираман, десам биттаси туртиб кетди. Вашингтон жиннихонадек гап. Бу ерга машинада келиш ақлли иш эмаслигини билсамда, баъзан шунга мажбур қоламан. Келдингизми, ё туртиб кетишади ёки орадан ҳафта ўтмай жарима қоғози боради. Ҳар қадамда суратга оладиган ускуна қўйилган ва баъзан қоидага риоя қилсангиз ҳам суратга тушиб қолаверасиз. Шаҳарнинг асосий даромади шу бўлгандан кейин сизни баргнинг учига илиб қўйса  ҳам бир нима дея олмайсиз.

-Худонинг ишларидан ўргилай,-дедимда,  пиктчиларга кўмакчи бўлиш учун шошилдим.

Кечқурун уларни уйга бошладим. Ёдгор аканинг қўлтиғида битта халтачага ўралаган компютери бор эди.

Буни умр йўлдошим ҳам пайқаган экан׃

-Уйда битта янги сумка бор, компютер солиб юрадиган, шуни отахонга ҳадя қилсангиз,  хурсанд бўлиб, эслаб юрадилар,-деди.

Компютерга қараб турганимизни сездилар, шекилли, Ёдгор ака׃

-Қаёққа борсам, бу компютеримни  қўлтиқлаб юраман,-дедилар.

Узоқ суҳбатлардан кейин ётиб ухладик. Саҳар нимадир “тиқ –тиқ” эта бошлади.

Секин зиналардан иккинчи қаватга тушсам, Ёдгор ака компютерни очиб, нимадир ёзаяптилар.

72 ёшли инсон. Ҳар битта ҳарфни битталаб қидириб, битталаб ёзмоқдалар. Содда қилиб айтганда катта бир мақолани ҳарфлаб ёзмоқдалар.

-Нима ёзаяпсиз?-десам.

-Ислом Каримов ҳақида бир нарсалар,-дедилар.

Шу ёшда шунчалик шижоат ва шунчалик матонат. Аслида бу киши ёзмасалар ҳам биров бир нарса демайди. Лекин қалблари нотинч. Миллатни ва мамлакатни ўйлайдилар. Бу  у кишнинг уйқуларини бузади.  Нимадир қилмоққа, юракларидаги ҳайқириқни айтмоққа интиладилар…

Суҳбатимиз нонушта пайти яна қўр олди… Кейин Гулнорахон ташқарига чиқиб олдилар. Мен Жавҳарга тил ўрганиши учун китоб қидириш билан овора бўлиб қолдим. Соатга қарасак, кечикиб қолибмиз, шошиб машинага миниб, жўнаб кетибмиз, сумкани бериш ёдимдан кўтарилибди…

Ман энди бу сумкани ўзим кўтариб юрибман. Бу энди Ёдгор аканинг менга ҳадяси. Чунки ҳар кун бу сумкага қарасам, у киши ёдимга тушадилар-да!

www.jahonnoma.com