Жаҳонгир Муҳаммад: Онаизорим!
ОНАИЗОРИМ
Пахта экиб, ҳосил куни толасидан, айрилган
Адолатинг қани деса, боласидан айрилган,
Аллоҳим, деб дод соларкан, ноласидан айрилган,
Онаизорим!
Сочларини юла-юла, мажнунтолга айланган,
Ҳақни излаб юра-юра қадди долга айланган,
Тиззасига ура-ура қўли шолга айланган,,
Онаизорим!
Ҳижрат, дея кетган эрни кутавериб тул бўлган,
Зурёдининг йўлин пойлаб остонага қул бўлган,
Айрилиқнинг тандирида ёнавериб кул бўлган,
Онаизорим!
Зулм ранги қора магар дунёсига ингандир,
Адолатнинг чиноридан умид шохи сингандир,
Йиғлайвериб кўз ёшлари, Орол каби тингандир,
Онаизорим!
Дунё оний, гадолар ҳам султонлари онийдир,
Бу кун кеcар салтанатнинг мўлтонлари онийдир,
Бошинг кўтар, ғаму ғусса арконлари онийдир,
Онаизорим!
Вашингтон, 2000 йил.
Ўнта бўлса ўрни бошқа
Қирқта бўлса қилиғи.
Бири тошга…
Бири ошга…
Қуримайди уруғи!
Битта бўлса кўтар-кўтар,
Нозик бодом, ташвиш, ғам,
Дерлар умринг сарсон ўтар
Туғавергин, туғ, онам!
Ҳазил десанг, майли ҳазил,
Жиддий гапим ўлмайди,
Сенга туғма, деган разил,
Фарзанд недир билмайди.
Истасанг туғ!
Истамасанг, туғмагил!
Онам, бу эрк сеники,
Ўтинчим шу:
Бешигингда бўғмагил,
Онам, бу Эл сеники!
Вашингтон, 2000 йил.
ОСМОН УЗОҚ…
Зоғлар эмин сайраган жойда,
Булбул ўрни қафасда, э, воҳ,
Зулм қилич қайраган жойда,
Инсон умри нафасда, э, воҳ!
Осмон узоқ, қаттиқ ер,
Юм-юм йиғлайди она.
Зулм орзуларни ер,
Сим-сим йиғлайди она.
Осмон узоқ ер қаттиқ,
Дарднинг кўзаси синмас,
Бу не қилич, бу не тиғ,
Она фарёди тинмас.
Вашингтон, 1999 йил.
УЛАР ЭСА КУЛДИЛАР
Кўзларингдан оққан ёшни қилич билан силдилар,
Қулоғингга ҳалқа эмас, мотам сасин илдилар,
Юрагингдан бир томирни шиддат билан юлдилар,
Сен йиғладинг онагинам, улар эса кулдилар!
Вашингтон, 1999 йил.
|