ЎЗБЕКИСТОНДА

Кимлар нутқ ёздилар, ким ўқиб берди,
Сўзнинг зулфи зари мосланди унга.
Овозлар ўчдию сукут гул терди,
Жимжитлик хос эрур ахир бу тунга.
Қўрқув-шайтон лайн ҳукмрон жонда,
Ўзбекистонда.

Қулнинг тегирмони сувсиз айланди,
Ақли ўроқларнинг боши ўроқда.
Сайловда шер эмас, тулки сайланди,
Ватан севганларнинг умри сўроқда.
Аҳволинг англамас биров бу онда,
Ўзбекистонда.

Уйда дардинг айтсанг, девор ёзади,
Бир томчи тўкилса қоғоз бўялар.
Зиндонда эр йигит ёниб, тўзади,
Дўстинга сим қоқсанг бўҳтон жўялар.
Ҳатто айғоқчи бор гунг телефонда,
Ўзбекистонда.

Юртбоши миллати иллат аслида,
Миллат заковати қорнига кўчган.
Дунё фотиҳлари ўтган наслида,
Бугун хотирадан ҳаммаси ўчган.
Ҳаёт-нон, қувонч-нон, озодлик нонда,
Ўзбекистонда.

Тошкент,1992 йил.

КИМСАН?

Муборакнинг эрк деган Муродини урдилар,
Нохос отилган ўққа кўкрагингни кермадинг.
Жиззахда Мелибойнинг қўлларини бурдилар,
Оламда нима гап?- деб саволингни бермадинг.

Эр йигит Самандарнинг йўлин тўсиб чиқдилар,
Ёлғонларга ишониб унга қарши тош олдинг.
Абдували Қорини зиндонларда йиқдилар,
На дод солдинг ва нада кўзларинга ёш олдинг.

Обидхон қориларни виждоним, деб юргандинг,
Виждонинг йўқолган кун байрамингдан қолмадинг,
Эврил Турон Ўзбекнинг овози, деб тургандинг,
Овозинг бўғилган кун томошадан толмадинг.

Ёдгор Обид қаерда? Бу саволдан тош қотдинг,
Юсуф Жума хоин, деб миршабларга ён босдинг,
Дўсти бўлиб кўриндинг, дўсти бўлиб тош отдинг,
Арқони ҳам ўзингдан "осий” болангни осдинг.

Аҳмаджон Мухтор ўғли юриб туриб йиқилса,
Ёнидан ўтар экан, ким эди, деб сўрмадинг.
Эмин Усмон қамоқда қийноқлардан жон берса,
Вужудида таёқнинг изларини кўрмадинг.

Санайверсам саноқнинг сандиқлари тўлмоқда,
Кимсан?
Балки, қўли қон, болакушсан аслида?
Ё, Алҳазар,
Ўз қўлида ўзининг келажаги ўлмоқда
Кимсан?
Наҳот, уйғонмас мангу тушсан аслида?

Вашингтон, 2000 йил.

БУ ДУНЁ ТУЗАЛСА…

Алдов алла бўлиб тебратар бешик,
Волида овози бўғзида қотган.
Ҳийла камол сифат очади эшик,
Падар ғаму ғусса лойига ботган.
Алдов қўшиқ экан-ҳийлакор санъат,
Бу дунё тузалса менга денг лаънат.

Нокасу номарднинг ошиғи наргиз,
Фозил машоғини терар саргардон.
Ноҳақ ҳақ устида музаффар ҳаргиз,
Ҳақиқат саробдир, ҳақиқат армон.
Одил ғариб экан, ғофили санъат,
Бу дунё тузалса менга денг лаънат.

Зулм манзилида парвона қуёш,
Ҳуррият йўлида шамчироқ йўқдир.
Мардум қозонгани нон ила бардош,
Дил сўзи ўзига отилган ўқдир.
Улуси қул экан, зулуми санъат,
Бу дунё тузалса менга денг лаънат.

Номус-у адолат ол-берчи бозор,
Шоҳи жони чиқмай номи бақода.
Бу дунё боғида битгани озор,
Адашиб юрган биз дорулфанода.
Банда худоликни қилибди санъат,
Бу дунё тузалса менга денг лаънат.

Тошкент, 1992 йил.

ЕТТИ МАШҲАР…

Етти маҳшар бир бўлиб
БИРЛИК истаганим кун.
Бўйнимга илон каби
Ўралдинг сен- Тарқоқлик.
Аросатда бўғилиб
ЭРКни қўмсаганим кун,
Елкамда шайтон -лайн
Турардинг сен -Қўрқоқлик.
Бошим урилиб тошга
АДОЛАТ излаган кун,
Қиличини чархлаган
Ё дўст эди, ё ғофил.
Хоин бу олам учун
Маломат сўзлаган кун,
Сурнай чалиб тахтида
Кўз бойларди Исрофил!

Истанбул, 1994 йил.