Улмасбой яккам-дуккам муйловини жуда кадрларди, шунинг учун ашула айтиб беришга мажбур буларди. Бир куни одатдагидек Улмасбойни куриб гап котишди. Шу пайт эшик олдига сув сепгани хотини чикиб колди. Улмасбойни куриб супургини куйиб пешвоз чикди:
- Ассалому алайкум, яхши келдингизми?!
Аския айтиб хали хам лаб-лунжини йигиштиришга улгурмаган йигитлар безрайиб колишди. Ашур Самаднинг елкасига бир туртди:
- Эрни кутиб олиш мана бунака булади, огайни!
Орадан куп утмай махалла яна уясига чуп сукилган аридай тузиди:
- Бир балоси бор деган эдим-ку, айланай овсин! Улмасбойнинг хотинини олдига биттаси келяпти, савлатидан от хуркади. Бирам келишган, пурим. Вой, буларнинг юзсизлигини каранг, тунов куни куппа-кундузи келиб олиб, нак бир пиёла иссик чой ичгудек вакт гаплашиб туришди. Шаппа бориб юзига тупурай дедиму, истихола килдим-да.
Бу хил гаплар купаявергач, "махаллага касофати урмасин" дея буз йигитлар анча вакт пойлашди. "Улмасбой хотинини куриклай олмаса, мана биз бор, - дея орият талашишди. - Келса пойлаб ушлаймиз-да, жазосини берамиз".
Уша куни окшом коронгулиги чукаётганида Улмасбойнинг дарвозаси олдига яна ок рангли енгил машина тухтади. Йулакда карта уйнаб утирган йигитлар кулоги диккайиб, курпачаларини култиклаб бирин-кетин якинлашишди. Остонада Улмасбой куринди. У машинадан тушган олифта йигитга "Кетинг, Бошка келмайсиз экан. Маъсуда шундай деди", деб жавоб айтди.
- Мен сенга чакир дедим! Бир огиз гапи бор экан, де!
Улмасбой ичкарига кириб кетди. Буни кузатиб турган Самад муштини кисди: "Вой хезалак! Хотин меники, деб солмайсанми тумшугига!" Ичкаридан Маъсуданинг чикиб келаётганини куриб, гапнинг бердисини эшитиб турди. Маъсуда йигитга тикилди ва нафрат, алам билан шивирлади:
- Кетинг. Бошка келманг. Мен бахтимни энди топдим. Турмушимни бузманг!
- Бахтим?! Шу телбани бахтим деб юрибсанми? Бу сенга нима каромат курсатиб беради? Кип-кизил овсар-ку!
Маъсуда хасрат билан жилмайди:
- Овсар булса бордир, лекин у сева олади! Мени деб яшайди, менга суянади. У хеч качон ХИЁНАТ килмайди! Уни мен хеч качон бировнинг ифлос тушагида курмайман. Сизникидек молу-дунёси йук, лекин чинакам калби бор! - деди-да, шартта бурилиб, уйига кириб кетди. Насиба МАМАТКУЛОВА.