Нигора ўзи шунақа қувноқ аёл. Кутилмаган совғалар қилиб, яқинларини, дугоналарини ҳурсанд қилишни яхши кўради. Шу тобда Муродилла хотинини, болаларини соғинганини ҳис қилди. Соғинмай бўладими, ахир икки ҳафта бўлди уларни кўрмаганига. Командировка бунчалик чўзилиб кетишини билганида ўрнига бошқа кишини юборишларини илтимос қилган бўларди. Муродилла яхшироқ пул ишлаш илинжида тунда мижоз излаб чиққан таксилардан бирига қўл кўтарди. Ҳайдовчининг ёнидаги ўриндиққа жойлашаркан, ўзининг манзилини айтди.
-Ярим тунда йўл бўлсин, укам? – сўради ҳайдовчи. Таксичилар ўзи шунақа, ҳар куни ўнлаб одамларга хизмат қилгани учунми, машинасига ўтирган йўловчилар билан юз йиллик танишлардек гаплашиб кетаверади.
-Коммандировкадан уйга қайтаяпман, - жавоб қайтарди Муродилла.
-Ҳа, шундай денг, - суҳбатни яна давом эттирди ҳайдовчи. Сўнг ниманидир эслаб "ҳиҳ- ҳиҳ"лаб кулди-да, Муродиллага ўгирилди.
-Шу десангиз, қизиқ воқеалар бўладида бу оламда. Яқинда бир йигитни уйига обориб қўйдим. Худди сизга ўхшаб ярим тунда поезддан тушган экан. "Акажон, тезроқ ҳайданг машинани, хотиним уйда ёлғиз қолган эди, ўн кундан буён кечалари қўрқиб чиқаётган бўлса керак", дейди. Бояқишнинг пули тугаб қолган экан, "юринг, уйдан олиб бераман" деди. Бирга уйига чиқдик, эшигини шунча тақиллатади, қани энди биров очса. Ичкарида чироқ ёнган. Одам шарпаси ҳам сезилади. Йигит бечора газ очилиб қолиб, хотинимга бирор нарса бўлиб қолган деб ҳавотирда. Ахири, чидай олмай қўшнисидан болта сўраб олди-да, эшикни бузиб кирди. Кириши билан майка- трусичан бир киши ўзини деразадан пастга ташлади, хотин "вой шўримлаб" қолди.
Таксичи яна "ҳи-ҳи"лаб кулди. Унинг беўхшов кулгиси, ноўрин гаплари Муродилланинг кайфиятини бузди. "Бунча бефаросат бўлмаса" ғижинди у ичида. Машина ўзи яшайдиган кўчага бурилганидагина енгил тин олди. Ана, қадрдон дарвозаси, яна бир неча дақиқалардан кейин у шу дарвозадан уйига киради, ширин уйқуда ётган болаларини ўпади, икки ҳафтадан буён соғинган Нигорасини бағрига босади.
-Укам, машинани шу ерда тўхтатаман, кўчангиз қазиб ташланган экан, у ёғига машина ўтолмайди,-ҳайдовчининг овози уни ҳушёр торттирди.
Ростдан ҳам кўча қазиб ташланган, ҳамма ёқ тупроқ уюми бўлиб ётарди. Уйлар янги мавзеда қурилгани боис ҳам қувури ўтмаганди, демак, энди ўтказиладиган бўлипти, кўча шу боисдан қазилган. Муродилла бир-бир қадам босиб уйи дарвозасига яқинлашди, қўнғироқ тугмасини босишга чоғланди-ю, бирдан ҳаёлига келган фикрдан кўнгли ёришиб, қўлини тортди. Хотини унга сюрприз тайёрлаган экан, нега у ҳам хотинига сюрприз қилмасин. Ёнида ўз калити бор, ҳозир очиб, билдирмай уйга киради. Хотинига, болаларига олган совғаларини улар ётган хона эшиги олдига қўяди. Эрталаб ҳеч нимадан бехабар оила аъзоларига ўзининг келиши ҳам, олган совғалари ҳам ажойиб сюрприз бўлади. У дарвозани секингина очиб, ичкарига кирди, овоз чиқармай юрди. Уй эшигини очмоқчи бўлиб эндигина қўл узатаётган эди ҳамки, ичкарида икки кишининг паст овозда гаплашаётганини эшитиб қолди. Аввалига "менга шундай туюлаётгандир" деб ўйлади, йўқ ростдан ҳам, икки киши гаплашаяпти.
"Ифлос, ярамас хотин!"– Муроднинг боши қизиб кетди. –Демак, мен командировкада юрганимда ўйнаши билан ялло қилиб юрган эканда. Яна ўз уйимда-я?! Ўлдираман, икковиниям ўлдираман!–унинг қўллари мушт бўлиб тугилди.
-Дарвозани мен очсам-чи,- энди эркак овози эшитилди.
-Йўқ, бўлмайди,-деди Нигора. –Ахир бунақада сюрприз бўлмай қолади. Мен Мурод акам билан ичкарига киргач, сиз яширинган жойингиздан келасиз-да...
Муродилла хотинининг охирги гапларини эшитмади. "Сюрприз" дегани шу экан-да. Иблис, орқадан келасиз, дедими ўйнашига. Демак, иккаласи биргалашиб мени ўлдирмоқчи бўлган. Ниятларингга етиб бўпсанлар. Ўйнаши ким бўлди экан. Овози жуда таниш, қаердадир эшитганман" Аммо бу овоз эгаси кимлигини ўйлаб ўтириш фурсати эмас. Тезроқ икки нокасни ушлаб, шарманда қилиш керак. Муродилла оёқ учида юриб ошхонага кирди. Қўй сўйиш учун олган катта қассоби пичоғини тимирскиланиб топди. Хотини ва ўйнаши турган эшик тагига етганда, яна Нигоранинг овози эшитилди:
-Тезроқ кела қолсалар экан, поезд аллақачон етиб келгандир. Сабрим чидамаяпти.
"Ифлос, мени ўлдиришга сабринг чидамаяптими?"–Муродилла бор кучи билан эшикни очди. Даҳлиздан тушиб турган эркак шарпасига ва диванда ўтирган хотинига кўзи тушди. Отилиб кириб рўпарасидаги эркакка пичоқ урди, ураверди...
На Нигоранинг дод-войи, на шовқиндан уйғониб кетган болаларининг қий-чуви уни тўхтатолмади. Чироқни ёққан Нигора хона ўртасида сочларини юлиб увилларди:
-Нима қилиб қўйдингиз, Мурод ака, ахир бу Носиржон-ку!
Носиржоннинг жасадини қишлоққа олиб кетишди. Шўрлик онаизор тўрт йилдан буён кўзлари нигорон бўлиб кутган кенжатойининг жасади узра қон тўкиб йиғларди. Кўп ўтмай суд бўлди. Судда асосий гувоҳ сифатида Нигора сўзга чиқди. Маълум бўлишича, Муродилла командировкага кетган пайтда Носиржон акасининг туғилган кунига сюрприз қилиш учун келган. Носиржон тўрт йилдан буён Англиядаги нуфузли ўқув юртларидан бирида таҳсил олар, ҳамма унинг келишини интиқлик билан кутарди. Ўқишини тугатиб диплом олиб қайтган йигитча акасининг ёнида иш бошлашни ният қилганди. Дарвоқе, ўша–командировкадан қайтган куни Муродилланинг туғилган куни эди. Келинойиси иккови ўйлаган режа бўйича акаси уйга киргач, Носиржон уларнинг орқасидан кириши ва шампан виносини очиб, акасини қутлаши керак эди... ДИЛ ФАЗО
