Тўхтанг, қора мушук! Ёҳуд мушуклар қаердан юрсин? Дарахтзор этагида акамни кутиб ўтиргандим. Аҳён-аҳёнда кеч қолаётганидан хавотирга тушиб, катта асфальт йўл томон кўз ташлаб қўяман. Шу пайт оппоқ рангдаги машинага кўзим тушди. "Хайрият, акам келяпти!” дея севиндим. Аммо севинчим узоққа чўзилмади. Негаки, машина бошқаники экан…
Яна скамейкага чўкдим. Бир лаҳза ичида қулоқларимга кирган кескин ва шовқинли овоздан эсим чиқиб кетаёзди. Юрагим така-пука бўлганча ҳозиргина лип этиб ўтган машина томон қайрилдим. Шиддат билан елиб бораётган "Нексия” аввалига кетма-кет чинқириқ сигнал босиб, сўнг бирдан қаттиқ тормоз берган-ча тақатақ тўхтаб қолган эди. Нима бўлганига ақлим етмай тошдек қотиб қолдим. Автоҳалокат содир бўлди, десам, машина текис йўлда тўхтаб турибди. Тўқнашди, десам, яқин атрофида ҳеч қандай машина ҳам одам ҳам йўқ… Бу орада машина ғизиллаганча орқага саккиз-ўн метрлар юрди. Кейин яна тўхтаб, ҳайдовчи тушиб келди. Бутун вужудим "кўз”га айланиб, кузатувда давом этардим. Машина эгаси энгашганча ердан икки-учта кесакми-тошми олиб, орқасига қайрилиб ота бошлади. Мен ҳамон ҳангу-манг эдим. Сабаби, у нимани "тошбўрон” қилаётганига ақлим етмасди. Кейин қўлларини қоқди-да, машинаси томон юра бошларкан, қўлларини мушт қилганча олд томонга қараб таҳдид қилди. Сўнгра машинасига ўтириб, ғизиллаганча йўлида давом этди. Шундагина ҳаммасига тушуниб етдим... Ҳайдовчи кишининг "ўтакасини ёриб”, уни шунча безовта қилган нарса оддийгина мушук экан! Ҳа, бор-йўғи қоп-қора мушук! Бечора аммо "айбдор” мушук беозоргина "Ми-ё-ёв!” деди-ю, дарахтзор томон ўзини урди. Мен бўлсам, ҳали ҳамон кўз ўнгимда содир бўлган ҳолатни ҳазм қилолмай ҳайрон эдим...
* * *
Ўртоғим билан учрашув белгилаганмиз. Айтилган ерда уни кутиб турибман. Серқатнов йўл ёқасида турганим боис йўловчиларни бирма-бир кўздан ўтказиш "имконият”ига эгаман! Бир пайт тор йўлак бўйлаб бир рус қизи кела бошлади. Ундан сал орқароқда ўзбек йигити. Йигитнинг қаёққадир шошилаётгани шиддат билан одимлаётганидан кўриниб турарди. Йирик-йирик икки-уч одим отиб қизга етиб олди. Ҳатто қувиб ҳам ўтди. Шу пайт қоп-қора мушук аллақаёқдан пайдо бўлди-ю югурганча йўлакни кесиб ўта бошлади. Буни кўрган йигит бўлса юришдан тақатақ тўхтаб, каловланиб қолди. Энсасини қаширкан, гоҳ ўнга, гоҳ сўлга бурилиб, худди ниманидир йўқотган одамдек ҳаракат қиларди. Рус қиз бўлса бепарволик билан мушук кесиб ўтган ерни босиб, йўлида давом этди. Шундагина йигитнинг юрагига кирган ғулғула чекинди чоғи, яна юришда давом этди. Унинг бу ҳолати ҳам кулгили ҳам аянчли эди... Негаки, у миясига ўргимчак ин қургандек ўрнашиб олган бидъат ва хурофотли хаёллар исканжасида: "Йўлимни қора мушук кесиб ўтди! Энди албатта бало-қазо, фалокатга йўлиқаман!” деган васвасага берилгани аниқ эди... Аммо йигит деган буюк даъвони кўтариб яшаётган бу "паҳлавон” ўзига раво кўрмаган ёмонликка бир бечора қизни маҳкум қилиш мақсадида мушук ўтган йўлдан биринчи бўлиб унинг ўтишини "таъминлаб” берган эди! Яхшиям, "Йўлини қора мушук кесиб ўтса, фалокат, касофат содир бўлади” деган "башорат”лар мутлқао нотўғри ва бидъатдан иборат. Йўқса, "баҳодир” йигитларимиз қанча-қанча қиз-жувонларни фалокатга рўпара қилиб, ўзларининг жонларини қутқариб қолишган бўларди! Маълумки, мушук ҳам барча жонзот қатори яшаш учун, болаларини боқиш учун тирикчилик ташвишида ер юзида, одамлар орасида юришга мажбур. Аммо уларнинг бу ҳаракатлари кимларгадир, аниқроғи, бидъат ва хурофотчи кимсаларга ёқмаётгани аниқ. Шу ўринда битта жуда жуда муҳим савол туғилади: АЙТИНГ, БЕЧОРА МУШУКЛАР ҚАЕРДАН ЮРСИН?
