Изҳорсиз ишқ Ҳикоя Кўзларимда тонг отмоқда! Қувончимнинг адоғи йўқ. Юрагимни эркалайди биргина туйғу.Бир туйғуки, бутун хаёлимни "ўзиники" қилиб олган. Мен унга талпинаман. Юрагим ҳам тобланади унинг тафтида. Руҳим тийрак тизгинсиз хаёллар дастидан.
Ногоҳ ёнимга келади-ю, "қалайсиз?", -дейди бир нигоҳ. Юрагим бу торгина қафасни бузиб чиққудай дебсинади. "Зўр!",-дейман-у, кўзларимни олиб қочаман ундан. Киприкларим оғирлашиб кўзларимни тўсади. Ва ичимдан нимадир шивирлайди: "Қарама...! Қарама, унга!" Қаролмайман.
У кетади. Мен шу онда ниманидир излай бошлайман.
Қани у ?! Мен излаган нарса қани? Чўнтагимдамикин... Йўқ! Ҳа, ана токчада турган экан. Ўзи кичкинагина шунинг учун узоқ излашимга тўғри келади.
Мана ҳозир тезроқ топдим ва яна завқим тошди. Тавба гўёки телбага ўхшайман.
Атрофимга олазарак бўлиб қараб қўяман. Ҳеч ким йўқми? Унга термуламан.
Мен унда ўзимни, тўғрироғи, меҳр тўла кўзларимни, йўқ-йўқ, муҳаббатимни кўраман. Суқланиб боқаман, "Бунчалар гўзал!" Кўзларимдан боқиб турар ишқнинг "кўз"лари. Шу сабабки, суйганимга тўйиб боқолмайман. Боқсам, кўриб қолмасмикин кўзларимга чизилган ишқнин суратини. Ғуруридан айланай, ҳаёсидан айланай бу кўнгил деганларининг!
Сирдошимга айланган шу митти кўзгуга овунаман, холос!
Баъзан ўйлаб қоламан, шу чиройли, шу беғубор, шу маъсума муҳаббатимга арзирмикин мен суйган инсон. Балки, унинг "суйгани" бордир.
Гумон ҳом, аммо ширин хаёлларимни ҳайдайди. Аламим келади. Орқаваротдан келаётган у ҳақдаги гаплар кўнглимни чил-чил қилади, бир зумда. Уялиб қоламан "сев" ганим учун.
"Унинг севгани ким экан?!" Кўргим келади. Қай гўзал уни, қай хислати билан ўзига ром қилди экан. Наҳот, кечикдим... Оҳ... юрагим оғрийди. Ўзимни хўрланган ҳис этаман.
У ёнимдан ўтиб кета туриб, яна "Қалайсиз?!" дейди. Мен энди унга "гина"ли қараш қиламан, "Худога шукр", дейман қош кериб.
У жилмайиб боқади, савол наздида. Унинг шу жилмайиши кўнглимни кўтаради.
Рашкдан ҳазон бўлаётган умидимнинг куртаклари яна япроқ ёза бошлайди, яна яшнайди. Оҳ, гўзал рашк, оҳ, гўзал ҳижрон, оҳ, содда дийдор!
У суйганимни сезмай кетиб бормоқда, ана! Мен эса туйғуларимнинг қайноқ дарёсига ўзимни чўктириб-чўктириб, шўнғиб кетаман.
Қанийди, сочолсам унинг кўзларига ишқимдан бир томчи... Зилола ЯХШИЕВА
