НУР

Вужудим дарахтин

Йиқитган қайғу.

Ёдинг умидидан инграйди бетоб.

Дардингда

юрагим-олтин қайиғу,

қалқийди бир телба денгизда шитоб!..

Бемажол манзиллар саргардонида

Бефараҳ чўкади

Умр деган шом.

Бир соғинч ёнида кўнгил қонида,

Нур ва соялар қўшилган оқшом...

Ҳар янтоқ тиғига

Юзи тилиниб,

Урилиб, суринган шамолдай ёлғиз.

Қирма-қир товони

куйиб, югурган

Саҳро нафасидай нажотсиз, ҳолсиз.

Вақтнинг араваси

Босиб, узилган

Гўдакнинг энг сўнгги йиғисидай зор,

Баргларин

Заҳарли ёмғирлар ўйиб,

кўкламда қуриган

дарахтдай ночор...

Мен сени севаман, эй мангу азоб,

Қошимга ташнаю,

жонимга ҳузур.

Ўткир тиғларини кўксимга тираб,

Юрагимни кесиб ўтаётган нур!..