Хона шу даражада қоронғу эдики, шарпа кўринмай қолди. Шу даражада сокин эдики, деворга осиғлиқ соатнинг "чиқ-чиқ"лаб ишлаши қулоқни қоматга келтирарди.
Келинчак банк дарвозаси олдига яқинлашаркан, вужудини қўрқув босди. Бир дақиқа тўхтаб, ўзини қўлга олди. Юз- кўзлари жиддий қиёфа касб этди.
Шоҳиста доимгидек навбат кутиб, пулни олди. Аммо бу сафар уни чўнтагига эмас, сумкачасига солди. У банк дарвозасидан чиқаркан, ортига синчиклаб назар ташлади. Ўзини кимдир кузатиб ўтирганини сезди.
Шу пайт орқасидан югуриб келган киши. Шоҳистанинг сумкачасидан маҳкам ушлаб, ўзини итариб юборди. Ерга ўтириб қолган Шоҳиста ўғри кўздан ғойиб бўлгандан сўнггина ўзига келиб додлаб юборди:
Шаҳар бўйлаб ўғри қидирувга берилди. Аммо у топилмади. Бу хабарни эшитган Ҳанифа момонинг қон босими ошиб кетди. Шоҳиста йиғлай-йиғлай хонасини ичкаридан илдириб, аввал оқшомдан ётиб олди...
Ўша дераза ёнида, яна шарпа пайдо бўлди. Деразани чертди. Ичкарида кимдир йўталди. Хонада деразани чертган шарпа ва йўталган аёл бир-бирларига суяниб ўтирарди. Шарпа гап бошлади.
-Тайёр артист экансиз. Билмасдан юрган эканмиз.
-Ҳо, ўзингиз ҳам шундай итариб юбордингиз, оёғим синиб кетаёзди.
