Яхшилик.Ҳамма нарсанинг яхшилик билан бошланиб, яхшилик билан якун топгани яхшида.Шундай эмасми?
Шу боис ҳам "А" дан "Я" гача ўзимиздаги айрим хислатлар ва иллатлар хусусида ғоят оз, қатра сўз айтишга ҳаракат қилдим.Аслида инсоннинг хислат ва иллатлари хусусида том-томлаб асарлар ёзиш мумкин экан.Лекин шулар ҳақида ўйлар эканман айтолмаган мулоҳазаларимни давом эттириб энди "Я" дан "А" гача ёзсаммикан деган фикр ҳам ўтди кўнгилдан.Аммо ҳозирча бу ҳақда давом этмай қўя қолай дедимда, мабодо бирор-бир эҳтиёж пайдо бўлса ёзишим мумкинлигини ҳам дилга тугиб қўйдим.
Ҳа, яхшилик ҳақида айтмоқчийдим.Кичиккина яхшилик қилсангиз кутмаган бўлсангизда жуда катта яхшилик қайтиши аниқ.Бунга бир мисол келтирмоқчиман.Албатта бу аллақайси манбада ёзилган ҳикоят ё ривоят эмас, бўлган воқеа.
Ўтган асрнинг 70-йилларини яхши эслайдиганлар билишади.Бирор-бир узоқ манзилга отлансангиз поезд ёки самолётга чиптани олдиндан буюртма қилиб олиб қўймасангиз жўнайдиган кунингиз анча қийинчилик туғиларди.Шу боис ҳам кўпчилик олдиндан чипта олиб қўйишни маъқул ҳисоблашарди.Нега бу ҳақда ҳозир эслаганимнинг боиси эҳтимол яхшилик деб атамасам ҳам бўларкуя, оддийгина одамгарчилик сабаб катта эътиборли воқеа юз бергани учун ҳам айтмоқчиман.
Кунлардан бир кун Намангандаги ўша пайтларда "Предварительная касса Аэрофлота" деб аталувчи олдиндан чипта сотиш тармоғи хизматидан фойдаланишга тўғри келди.Одатдагидай навбатда турганлар кўп.Ҳамма қатори навбатга турмоқчи эдим, ўша жойда турган яна икки кишидан сўнг навбати келадиган танишим қароррини ўзгартирган шекилли чақириб қолди ва мен билет олмайман, ҳозир бошқа бир фикр келиб қолди, истасангиз менинг навбатимга туринг деди.Мен унга миннатдорчилик билдириб яқинлашиб қолган навбатга турдим.Биринчи киши чиптасини олди, иккинчиси ёш йигит чипта сотувчига:"Ленинградга битта билет беринг" деди.Хизматчи аёл чиптани ёзгач йигитга узатди.Йигит қўлидаги пулларни санади-да, етмади шекилли киссаларини кавлай бошлади.Аммо етарли пул тополмади.
-Оббо, пулим етмас экан.Попга бориб келгунча бу тармоқ ёпилади.Эртага учмасам бўлмайди, муҳим имтиҳоним бор- деб қолди йигит.
Мен йигитга ўн сўм бердимда "ташвишланманг, мана пулни олингда билет учун тўланг" дедим.Йигит бироз ғалати аҳволга тушдида , лекин бошқа чораси йўқлиги боис салгина андиша билан пулни олди.
-Қачон, қаерга олиб келиб берай пулингизни - сўради йигит.
-Қаерда ўқийсиз - сўрадим ундан.
-Ленинград Олий ҳарбий билим юртида.
-Пулни қайтариб беришингиз шарт эмас.Хотиржам бўлинг, ахир ўн сўм пул от билан туя эмаску.
Бу воқеа мутлақо ёдимдан кўтарилиб кетди.Ундан кейин бу каби воқеалар қанчаси бўлиб ўтди орадан, ҳаммасини ҳам эслайвермайсизку.Ўзим шундай ҳолатга тушганда ёрдам берганлар ҳам кўп бўлди.Лекин ўшандаги воқеани эслашим бежиз эмас.
Чунки билмадим, орадан йигирма йиллар ўтиб ўша йигит билан тасодифан Тожикистоннинг пойтахти Душанбе шаҳрида учрашиб қолдик.Акамнинг катта ўғли ўша ёқда хизмат қилаётганди.Уни йўқлаб келамиз дея ўша ёққа отландик.Душанбе шаҳрини яхши биладиганлар эслашлари мумкин шаҳар аэропортида самолётдан тушгач ташқарига чиқсангиз сал нарида трамвай бекати бор, ундан нари кўчанинг у юзига ўтсангиз маҳаллалар бошланади.Ўша маҳалла уйлари кўчаси оралаб борсангиз ҳаво мудофааси ҳарбий қисми жойлашган.
Ҳарбий қисмга кириш учун алоҳида рухсат керак ёки йўқлаб келган аскар билан кўришиш учун махсус рухсатнома керак.Бу ҳақда қисмнинг кириш жойидаги навбатчи билан гаплашиб тургандик, ҳарбий УАЗ машинаси дарвоза олдига келиб тўхтадида ундан генерал унвонли барваста киши тушди.
Одатда ҳарбий қисм олдида фуқаролик кийимидги кишилар кам туришади.Айниқса бирор ёқдан келганлар бўлса дарров кўзга ташланади.Генерал биз томон юриб келар экан мендан кўзини узмасди, яқин келгач эса :" эй, ака қалайсиз", дея қучоқ очиб қолди.Мен шошиб қолдим.Уни тузукроқ юзига ҳам қарамагандим.Кўришар эканман "бу генерал қандай укам бўлдийкан" деган ўй ўтарди.Кейин у менинг бироз танимайроқ турганимдан сўнг тушунтирди.
-Эсингизда борми, билет олганимиз Наманганда -деди у.
-Ие, сиз ўша студентми - дебман шошганимдан.
Чунки ўшанда у хипчагина ўспириндай йигит эди-да.Орадан йигирма йилга яқин вақт ўтиб оддий аскарликдан генералгача етибди.У шу ҳарбий қисм командири экан.
Хуллас у бизни уч кун меҳмон қилди.Ҳарбий муддат тугаб уйига қайтаётган аскар ўрнига акамнинг ўғлини ўзига ҳайдовчи қилиб олди.
Ўзбекистонга қайтишимизга эса аэропорт ҳарбий қисм назоратида экан, билет олишни аллақачон ҳал қилиб қўйибди.
Нега буни эсладим.Яхшилик қилавериш керак экан.У қайтадими йўқми ҳеч ўйламанг ва илҳақ бўлманг.Қилган яхшилигингиз ўз-ўзидан қайтади.
Яна яхшиликлар билан ва яхши кунларда учрашаверайлик.