Машрабни ёд этиб...
Машрабку буюк эрди-дорга тик боқиб борган,

Кетдим ҳаё хуйт, қибла дедим тўрт томон,
Учрамади не бало ва кимса яхши - ёмон.
На нажот, на мажол танда бир дарвешман,
На ўз юртим, на ўзга юртда кимгадир хешман.

Вужуд ёнар самар йўқдир қай ёна ўзим урмай ,
Ўзимдан олис кетмоқ уддаси йўқ кўзим кўрмай.
Яна чунон паривашнинг зада истиғнолари,
Неча ёд этмай, ойдин, қуёшдин ҳолин сўрмай.

Жимирлайди , мавжланади тун қўйнида юлдузлар,
Бесамардир ўтган тун , қаро ҳатто кундузлар.
Сўрсаларчи Ризо бўлсанг қани айтган розларинг,
Потирлашар юрагимда айтилмаган ростларим.

Мен ғариблик ҳолин сўрмоқ истаб шитоб бораман,
Амо асло буюк эмас содда бир бечораман.
Намангондан кетган эди Машраб дашту саҳрога,
Мен эса яна қайтиб Намангонга бораман…