Анварбек
“Ҳикматиллонинг ҳикоялари” туркумидан
Асли Сурхон воҳасидан бўлган дўстим Ҳикматилло билан анчагина
қадрдонмиз. У менга қочқинга юз тутишининг сабаблари ва она ватанини
қандай қилиб тарк этгани ҳақида гапириб берар экан, Фарғона водийсининг
айрим шаҳарлари ва Қорасув шаҳрида кўрган, ўзи гувоҳи бўлган воқеаларни
ҳадик билан ҳикоя қилиб беради:
Машрабни ёд этиб... Машрабку буюк эрди-дорга тик боқиб борган,
Юраги куюк эрди-ёрга кўз тикиб борган.
Мен эса даҳри дунда ҳам ғарибу саргардон,
Ҳолимни на ўзим сўрган ва на аҳли Намангон.
Кетдим ҳаё хуйт, қибла дедим тўрт томон,
Учрамади не бало ва кимса яхши - ёмон.
На нажот, на мажол танда бир дарвешман,
На ўз юртим, на ўзга юртда кимгадир хешман.
