Талабалик йиллардан буён Дадахон билан қалин дўст бўлган шоир саксонинчи йилларнинг охирига келиб, Дадахондан ўзини узоқ тутиб қолади. Кунлардан бир куни эса у Дадахонни кўриб, "-Ха оқсоқол, нима бўлди? Ленин бовамиз мавзйдан бошини кўтариб, бошидан шапкасини олиб, сизлардан кечирим сўрасанми, билмай инқилоб қилиб қўйибмиз деб. Гарбачов ракеталар калитини сизларга берсинми, манғлар, қаёққа қараб отсаларинг, отаверинглар, деб. Юртни мустақил қиламиз деб югур-югур қилиб, тўзиб юрганмишсизлар, бизга хеч қанақанги мустақиллик керак эмас, биз иттифоқдан сираям ажрамаймиз, "айрилганни бўри ер". Москва бизнинг жонажон пойтахтиммиз, биз жуда катта державамиз" деб Дадахонга қаттиқ иддоалар қилган
... Davomini o'qing...