Пешонангда йул-йул ажинлар
Йул излайди дунё кузимдан.
Ёлгон булди ювуксиз чинлар,
Чарчаб кетдим узим узимдан.
Босиб утдим, тепкилаб утдим,
Заифликнинг сахроларини.
Кетма дединг, баърибир кетдим,
Кечиб мехринг маъволарини.
Оналикнинг огрикларини,
Билмай улсам эдим огримай.
Ранггинангнинг сарикларини,
Ичолмасам мен нима килай.
Тошдай ботса рухим танимга
Маломатлар чупдай синдирса.
Сузларим касд килса жонимга
Алам майсаларин ундирса...
Дустман дея алдаса дунё,
Айб изласа сочимни силаб.
Фарксиз булса ёлгону руё,
Пойим чалса омадлар тилаб.
Факат сенинг тиззанг онажон,
Бошим куйсам дардларим олган,
Гамим юклаб, уксик саргардон,
Куксинг калбга оромлар солган.
Юрагимга сигмайди нолиш,
Томирларим кетар ёрилиб,
Йигла
...
Davomini o'qing...